prop. n. The whole land about the island of Bahreyn, as far as the confines of Nejd and Ahsa.

s. A superior, excellent camel.

اَلْهَجِيرُ [el-hecîr] (أَمِيرٌ [emîr] vezninde) ve اَلْهَجِيرَةُ [el-hecîret] (سَفِينَةٌ [sefînet] vezninde) ve اَلْهَاجِرَةُ [el-hâciret] Zevâl-i şems vaktinde zuhr ile bile nısf-ı nehâr zamânına, 'alâ-kavlin şemsin zevâlinden 'asra kadar zamâna ıtlâk olunur, zîrâ nâs o vaktte şiddet-i harâretten hânelerinde ârâm eylemekle gûyâ ki birbirinden hicret eylediler. ‘İnde’l-ba’z pek ıssı olan nısf-ı nehâr vaktine denir ki ıstılâhımızda öğle sıcağı ta’bîr olunur. Ve هَجِيرٌ [hecîr] (أَمِيرٌ [emîr] vezninde) Büyük ve vâsi’ olan havuza denir; cem’i هُجُرٌ [hucur]dur zammeteynle. Ve kurumuş olan şûr otluğa denir. Ve gövdesi galîz olan yaban eşeğine denir. Ve büyük çanağa denir. Ve هَجِيرٌ [hecîr] Kûfe ile Basra beyninde Benû 'İcl cemâ’ati yurdunda bir su adıdır. Ve şol semiz erkek deveye denir ki dişiye çok aşmaktan bıkagan ola. Ve pek koyu süte denir.

vn. & s. 1. A breaking with or separating from; a being separated; separation. 2. A forsaking, abandoning. 3. An abstaining from; abstention.

اَلْهَجْرُ [el-hecr] (زَجْرٌ [zecr] vezninde) ve اَلْهِجْرَانُ [el-hicrân] (hâ’nın kesiyle) Bir adamdan dostluğu ve ülfeti kesmek ma’nâsınadır ki وَصْلٌ [vasl] mukâbilidir; yukâlu: هَجَرَهُ هَجْرًا وَهِجْرَانًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا صَرَمَهُ Ve bir nesneyi terk eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: هَجَرَ الشَّيْءَ إِذَا تَرَكَهُ Ve savm hâletinde cimâ’dan i’tizâl eylemek ma’nâsına müsta’meldir; yukâlu: هَجَرَ فِي الصَّوْمِ إِذَا اعْتَزَلَ فِيهِ عَنِ النِّكَاحِ ve yukâlu: هَجَرَ الشِّرْكَ هَجْرًا وَهِجْرَانًا وَهِجْرَةً حَسَنَةً ve tekûlu: لَقِيتُهُ عَنْ هَجْرٍ أَيْ بَعْدَ حَوْلٍ أَوْ بَعْدَ سِتَّةِ أَيَّامٍ فَصَاعِدًا أَوْ بَعْدَ مَغِيبٍ Ve yukâlu: ذَهَبَتِ الشَّجَرَةُ هَجْرًا أَيْ طُولاً وَعِظَمًا Ya’nî “Ağaç uzunluğuna yâhûd iriliğine ifrât üzere neşv ü nemâ bulsa.” Gûyâ ki yeri yâhûd kucaklamak derecesini terk eylemiş olur. Ve هَجْرٌ [hecr] Pek hûb ve nîgû nesneye ıtlâk olunur, kemâl-i hüsnünden gûyâ ki nev’ini terk ile mümtâz olmuştur; yukâlu: كَبْشٌ هَجْرٌ وَرَجُلٌ هَجْرٌ أَيْ حَسَنٌ كَرِيمٌ جَيِّدٌ [Ve] هَجْرٌ [hecr] burada هَاجِرٌ [hâcir] ma’nâsınadır. Ve devenin burnuna geçirdikleri yulara ıtlâk olunur, sâ’ir develerden yâhûd serkeşlikten hâcir olduğu için. Ve هَجْرٌ [hecr] هَاجِرَةٌ [hâciret] ma’nâsınadır, ke-mâ se-yuzkeru. Ve deveye هِجَارٌ [hicâr] dedikleri ip bağlamak ma’nâsınadır; yukâlu: هَجَرَ الْبَعِيرَ هَجْرًا إِذَا شَدَّهُ بِالْهِجَارِ Ve هَجْرٌ [Hecr] Bir mevzi’ adıdır.

هَجَرُ [Hecer] (fethateynle) Yemen ülkesinde bir belde adıdır; ‘Asser nâm belde ile mâ-beyni bir merhaledir. Ve هَجَرٌ [hecer] kelimesi müzekker ve munsarıftır ve ba’zen belde te’vîliyle mü’ennes ve lâ-yansarif olur. Nisbetinde هَجَرِيٌّ [Heceriyy] denir ve gayr-i kıyâs üzere هَاجِرِيٌّ [Hâciriyy] denir. Ve هَجَرُ [Hecer] Bahreyn arzının mecmû’unun ismidir; onda pek çok hurmâ hâsıl olur. Ve minhu’l-mesel: hكَمُسْتَبْضِعِ تَمْرٍ إِلَى هَجَرَh Mesel-i mezbûr envâ’-ı hüner ü fezâ’il ile mütehallî olan adama izhâr-ı fazl u hüner eylemek mevki’inde îrâd olunur. Ve kavlu 'Ömer radıyallâhu 'anhu: hعَجِبْتُ لِتَاجِرِ هَجَرَh كَأَنَّهُ أَرَادَ لِكَثْرَةِ وَبَائِهِ أَوْ لِرُكُوبِ الْبَحْرِ Mütercim der ki Nihâye’de bu 'ibâre ile mersûmdur: hعَجِبْتُ لِتَاجِرِ هَجَرَ وَرَاكِبِ الْبَحْرِh وَإِنَّمَا خَصَّهَا لِكَثْرَةِ وَبَائِهَا أَيْ أَنَّ تَاجِرَهَا وَرَاكِبَ الْبَحْرِ سَوَاءٌ فِي الْخَطَرِ Ve هَجَرُ [Hecer] Medîne kurbünde bir karye adıdır, kılâl-i Heceriyye oraya, 'alâ-kavlin Hecer-i Yemen’e mahsûstur. Ve Yemen’de Mâzin nâhiyesinden bir hisse adıdır. Ve هَجَرَانِ [Hecerân] (tesniye bünyesiyle) Şehr-i hadramevt kurbünde bir cebel-i hasîn tepesinde birbirine karşı iki karyelerdir. Birine haydûn ve birine Demmûn ve ikisine birden Hecerân derler. Ve هَجَرٌ [hecer] Ucuzluk ve bolluk yere ıtlâk olunur, mahâll-i mezbûre hısb ve rehâ ile mevsûf olduğuna mebnî; ve minhu yukâlu: مَا بَلَدُهُ إِلاَّ هَجَرٌ مِنَ الْأَهْجَارِ أَيْ خِصْبٌ

(a. i.) : 1) ayrılık, (bkz. : cüdâyî, fürkat). 2) sayıklama, saçmalama.

(a. i.) : ayrılma, terketme; ayrılık. [Arapça’da bulunmıyan “hicr” şekli daha yaygındır], (bkz. : hicr).

iz. ar. [hânın kesriyle galattır.] 1. Ayrılık, firâk. 2. tıb. Sayıklama, hezeyân.

s. The time or greatest heat, from about noon till the middle of the afternoon.