sıf. ar. [لا lâ = harf-i nefy.— يعنى ya‘ni = “mana”dan muzâri‘] manasız; مالايعنى mâ-lâ-yani = manasız ve münâsebetsiz şey, saçma sapan, abes: mâlâyani ile uğraşmak.

sıf.ar. [لا lâ = harf-i nefy.— يموت yemût = “mevt”den fiil-i muzâri‘] ölmez, vefât etmez, sermedî, ebedî: Cenâb-ı hayy-i lâ-yemût.

h. ar. Şüphesiz, elbette, nâçâr.

sıf ar. [لا lâ = harf-i nefy.— يعقل ya‘kıl = akl’dan muzâri‘.— kaf’ın fethiyle galatttır] Aklı başında olmayan, yaptığını bilmez: mest-i lâ-ya‘kıl.

ve: ( lâ-ekall لا اقل: ba: لا lâ.

h. ar. ba: لا lâ.

(a. ha.) : 1) Osmanlı alfabesinde “lam” ile “elif” harflerinin bir arada yazılmış şekli. 2) s. eğri, dolambaç.

(a. e.) : menfî ('olumsuzluk) edatıdır. lâ havle ve lâ kuvvete illâ b’MISh : kuvvet ve Kudret Allah’tadır.

hn. ar. Nefy, inkâr ve tecrit manasıyla esmâ ve ef‘âle dâhil olup, bazı terkîbât-ı Arabiyyede bulunur: لااقل lâ-ekall = ondan aşağı olmaz, en azdan. لاادرى lâ-edrî = bilmem.[gâili malûm olmayan eşârın âhirine vaz‘ olunur]. لابأس lâ-be’s = zarar yok. لاجرم lâ-cerem = şüphesiz. لاشئ lâşey = bir şey değil, pek hakîr ve ehemmiyetsiz iş. لاعلاج lâ-ilâc = çâresiz. لاعلى التعيين lâ-ale’tta‘yîn = ta‘yîn ve tahsis etmeksizin, her ne ve her kim olursa. لايعد و لايحصا lâ-yu‘add velâ yuhsâ = sayıya gelmez. || بلا bilâ. ba: بلا bilâ.

sıf. ar. [لا lâ = harf-i nefy.— كلام kelâm = söz] “mâ” ism-i mevsûlüyle beraber kullanılır: مالاكلام mâ-lâ-kelâm = söz yok, diyecek yok, nâ-kâbil-i ta‘rîz.