sıf.ar. [لا lâ = harf-i nefy.— يموت yemût = “mevt”den fiil-i muzâri‘] ölmez, vefât etmez, sermedî, ebedî: Cenâb-ı hayy-i lâ-yemût.

sıf. ar. [لا lâ = harf-i nefy.— يتجزى yetecezzâ = tecezzî’den fiil-i muzâri‘ müfret müzekker gâib] paralanmaz, parçalanmaz, bütün: جزء لايتجزى cüz’-i lâ-yetecezzâ = artık taksîmi mümkün olmayan küçük parça, en son taksim parçası olan zerre-i sagîre.

ve: ( lâ-ekall لا اقل: ba: لا lâ.

sıf. ar. [لا lâ = harf-i nefy.— يعنى ya‘ni = “mana”dan muzâri‘] manasız; مالايعنى mâ-lâ-yani = manasız ve münâsebetsiz şey, saçma sapan, abes: mâlâyani ile uğraşmak.

sıf. ar. [لا lâ = harf-i nefy.— كلام kelâm = söz] “mâ” ism-i mevsûlüyle beraber kullanılır: مالاكلام mâ-lâ-kelâm = söz yok, diyecek yok, nâ-kâbil-i ta‘rîz.

h. ar. Şüphesiz, elbette, nâçâr.

(a. ha.) : 1) Osmanlı alfabesinde “lam” ile “elif” harflerinin bir arada yazılmış şekli. 2) s. eğri, dolambaç.

(a. e.) : menfî ('olumsuzluk) edatıdır. lâ havle ve lâ kuvvete illâ b’MISh : kuvvet ve Kudret Allah’tadır.

h. ar. ba: لا lâ.

sıf ar. [لا lâ = harf-i nefy.— يعقل ya‘kıl = akl’dan muzâri‘.— kaf’ın fethiyle galatttır] Aklı başında olmayan, yaptığını bilmez: mest-i lâ-ya‘kıl.