اَلْعَنُّ [el-'ann] (‘ayn’ın fethi ve nûn’un teşdîdiyle) Atı çılbırıyla men’ etmek; tekûlu: عَنَنْتُ الْفَرَسَ إِذَا حَبَسْتَهُ بِعِنَانِهِ Ve عَنٌّ ['ann] Bir kitâbı âhar kitâbla mukâbele etmeğe dahi derler; tekûlu: عَنَنْتُ الْكِتَابَ لِكَذَا إِذَا عَرَضْتَهُ لَهُ وَصَرَفْتَهُ إِلَيْهِ

اَلْعَنُّ [el-'ann] (‘ayn’ın fethi ve nûn’un teşdîdiyle) Atı çılbırıyla men’ etmek; tekûlu: عَنَنْتُ الْفَرَسَ إِذَا حَبَسْتَهُ بِعِنَانِهِ Ve عَنٌّ ['ann] Bir kitâbı âhar kitâbla mukâbele etmeğe dahi derler; tekûlu: عَنَنْتُ الْكِتَابَ لِكَذَا إِذَا عَرَضْتَهُ لَهُ وَصَرَفْتَهُ إِلَيْهِ

عُنٌّ ['Unn] (‘ayn’ın zammıyla) Bir kabîle ve bir mevzi’ ismleridir.

عَنْ [‘an] (‘ayn’ın fethi ve nûn’un sükûnuyla) Tecâvüz ma’nâsınadır; tekûlu: رَمَيْتُ السَّهْمَ عَنِ الْقَوْسِ إِذَا تَجَاوَزَ عَنْهَا وَأَطْعَمْتُهُ عَنْ جُوعٍ إِذَا تَجَاوَزَ عَنْ حَالَةِ الْجُوعِ بِالْإِطْعَامِ Ve gâh olur kelime-i مِنْ lafz-ı عَنْ mevki’ine vâki’ olur, bu kadar var ki عَنْ gâh olur ism olup üzerine harf-i cerr dâhil olur مِنْ olmaz; tekûlu: جِئْتُ مِنْ عَنْ يَمِينِهِ أَيْ مِنْ نَاحِيَةِ يَمِينِهِ Ve mebnî olduğu harfe müşâbih olduğundan ötürüdür. Ve gâh olur عَنْ [‘an] bu’d mevki’ine vâki’ olur ve gâh olur عَلَى mevki’ine vâki’ olur.

prep. 1. From. 2. At, on, in. 3. For, in lieu of. 4. Above. 5. On account of. 6. After. 7. About, concerning, in respect of.

اَلْعَانُّ [el-'ânn] (teşdîd-i nûn’la) Uzun dağa denir; yukâlu: جَبَلٌ عَانٌّ أَيْ طَوِيلٌ

hc. ar. den, ez. [bazı tabîrât-ı Arabiyyede bulunur:] عن اصل an asl = aslından; عن جهل an cehlin = bilmeyerek; عن صمیم القلب an samîmi’lkalb = yüreğin içinden, derûn-ı dilden; عن الغیب ani’l-gıyâb = gıyâben, hazır olmaksızın, görmeksizin veya tanımaksızın; عن قصد an kasdin = kasıtla, isteyerek; عن قریب an karîbin = yakında; عن ید an yedin = elden ele.

(a. e.) : -dan ve -den.

اَلْعَنُّ [el-'ann] ('ayn’ın fethi ve nûn’un teşdîdiyle) ve اَلْعَنَنُ [el-'anen] (fethateynle) ve اَلْعُنُونُ [el-'unûn] (قُعُودٌ [ku’ûd] vezninde) Bir adamın önüne arkuru bir iş zuhûr eylemek ma’nâsınadır; meselâ bir işte müştagil iken nâgehânî bir iş dahi açılmak gibi; yukâlu: عَنَّ لَهُ الشَّيْءُ عَنًّا وَعَنَنًا وَعُنُونًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي وَالْأَوَّلِ إِذَا ظَهَرَ أَمَامَهُ وَاعْتَرَضَ Ve عَنَنٌ ['anen] (fethateynle) Ma’nâ-yı mezbûrdan ism olur. Ve عَنٌّ ['ann] (teşdîd-i nûn’la) Bir kimse hakkında عِنِّينٌ ['innîn] olmasıyla hükm olunmak yâhûd sihr ile bağlı olmak ma’nâsınadır; yukâlu: عُنَّ فُلَانٌ عَلَى الْمَجْهُولِ إِذَا حَكَمَ الْقَاضِي عَلَيْهِ بِالْعَنَانَةَ أَوْ مُنِعَ عَنِ الْمَرْأَةِ بِالسِّحْرِ Bundan ism عُنَّةٌ ['unnet]tir 'ayn’ın zammıyla. Ve mektûba 'unvân yazmak ma’nâsınadır; yukâlu: عَنَّ الْكِتَابَ إِذَا كَتَبَ عُنْوَانَهُ Ve atın uyanına dizgin geçirmek ma’nâsınadır; tekûlu: عَنَنْتُ اللِّجَامَ إِذَا جَعَلْتَ لَهُ عِنَانًا Ve dizgini çekmekle atı alıkomak ma’nâsınadır; tekûlu: عَنَنْتُ الْفَرَسَ إِذَا حَبَسْتَهُ بِالْعِنَانِ Ve sövmek ma’nâsınadır; tekûlu: عَنَنْتُ فُلَانًا إِذَا سَبَبْتَهُ

vn. 1. A putting a rein to a horse. 2. A guiding, or checking with the rein.