iz. ar. cm: aslâb. 1. Omurga kemiklerinin merbût bulundukları zincir gibi kemik, eğin, amûd-ı fekârî. 2. Zürriyyet, sülâle: sulbünden üç erkek ile iki kız evlat dünyaya geldi; Sultân Osmân Hân Gâzî’nin sulb-i pâkinden dünyâya gelen evlat.

sıf. ar. s: sulbe. [صلابة salâbet’den sıfm.] 1. Katı, sert: hacer-i sulb. 2. H. Mâyi‘ ve gaz hâlinde olmayıp akmaz ve dökülmez yani zerrât-ı terkîbiyyesi az çok kuvvet ve tazyik görmedikçe birbirlerinden ayrılmaz (şey): cism-i sulb, ecsâm-ı sulbe. 3. Mc. Hissiyyâtı donuk, teessürsüz, ahvâl-i rûhiyyeden bîbehre, pek cismânî: pek sulb adam.

اَلصُّلْبُ [es-sulb] (sâd’ın zammı ve lâm’ın sükûnuyla) ve اَلصُّلَّبُ [es-sulleb] (سُكَّرٌ[sukker] vezninde) ve اَلصَّلِيبُ [es-salîb] (أَمِيرٌ [emîr] vezninde) Katı ve saht ve şedîd olan nesneye denir. Ve صُلْبٌ [sulb] (sâd’ın zammıyla ve fethiyle de lügattir) Yağrınıdan kuyruk sokumuna gelince kadar arka kemiğine denir ki omurga ta’bîr olunur. Cem’i أَصْلُبٌ [aslub] gelir, أَفْلُسٌ [eflus] gibi ve أَصْلاَبٌ [aslâb] gelir ve صِلَبَةٌ [silebet] gelir, عِنَبَةٌ [‘inebet] vezninde; yukâlu: قَصَمَ صُلْبَهُ وَهُوَ عَظْمٌ مِنْ لَدُنِ الْكَاهِلِ إِلَى الْعَجْبِ Ve صُلْبٌ [sulb] Toprağı taş gibi, be-gâyet katı ve pek ve şedîd olan yere denir ki por ta’bîr olunur. Cem’i صِلَبَةٌ [silebet] gelir, عِنَبَةٌ [‘inebet] vezninde. Ve صُلْبٌ [sulb] Haseb ve kuvvet ma’nâlarına isti’mâl olunur; yukâlu: هُوَ كَرِيمُ الصُّلْبِ أَيِ الْحَسَبِ ve yukâlu: لَهُ صُلْبٌ أَيْ قُوَّةٌ Ve Remlu ‘Âlic kurbünde صَمَّانُ [Sammân] nâm arza bir mevzi’ adıdır. Ve şâ’irin işbu: “سُقْنَا بِهِ الصُّلْبَيْنِ وَالصَّمَّانَا” mısrâ’ında vâki’ صُلْبَيْنِ [sulbeyn] lafzı yâ zatında müfred olup zarûret-i vezn için tesniye bünyesiyle îrâd olundu, رَامَةٌ lafzında رَامَتَيْنِ dendiği gibi yâhûd murâd iki mevzi’ olup sıfat-ı salâbet her birinde gâlib olduğundan her birine صُلْبٌ [sulb] ıtlâk olunmuştur.

s. (pl. اصلاب اصلب، صلبە،) The loins.

a. (fem. صلبە, pl. صلاب) 1. Hard, firm. 2. Rigid, stiff. 3. Tough, strong. 4. Hardy, sturdy.

اَلصُّلْبُ [es-sulb] (sâd’ın zammı ve lâm’ın sükûnuyla) Katı nesne. Ve arkada olan omurga kemiği. Ve şol mekâna derler ki düz ve muhkem ola.

اَلصِّلَبَةُ [es-silebet] Cem’i gelir, mislu: قُلْب [kulb] ve قِلِبَة [kilebet]. Ve صُلْبٌ [sulb] Bir yerin adıdır, sammân’da. Ve صَمَّانُ [sammân] sâd’ın fethi ve mîm’in teşdîdiyle Remlu 'Âlic yanında bir yerin adıdır. Ve hasebe dahi صُلْبٌ [sulb] derler, nitekim 'afâfa ya’nî salâh ve takvâya إِزَارٌ [izâr] derler. Ve اَلصَّلِبُ [es-salib] (sâd’ın fethi ve lâm’ın kesriyle) Kezâlik katı, şedîd ma’nâsına.