(a. i. c. : esbâb) : 1) sebep. Bilâ-sebeb : sebepsiz, hiç yoktan. Li-sebebin : bir sebepden, bir maksattan - dolayı. 2) bahane. 3) alâka, ilgi. 4) vâsıta. 5) âlet. 6) ed. harekeli bir harf ile sakin bir harfden veya iki harekeli harf-den meydana gelen parça.

اَلشَّبَبُ [eş-şebeb] (fethateynle) ve اَلْمِشَبُّ [el-mişebb] (mîm’in kesriyle) Genç sığıra ve genç koyuna ve keçiye denir; 'alâ-kavlin müsinn olanına denir.

اَلسَّبَبُ [es-sebeb] (fethateynle) İpe ve urgana denir, حَبْلٌ [habl] ma’nâsına. Ve bir nesneye tavassul eylemeğe vesîle ve âlet olan şey’e ıtlâk olunur, tekûlu: جَعَلْتُ فُلاَنًا لِي سَبَبًا إِلَى فُلاَنٍ أَيْ وُصْلَةً وَذَرِيعَةً Ve 'alâka-i rahim ü karâbete ıtlâk olunur, meselâ izdivâc hâleti ki onun 'alâkasıyla karâbet hâsıl olur, niteki neseb vilâdetle hâsıl olur. Ve سَبَبٌ [sebeb] ‘Arûziyyûn ıstılâhında mukatta’ât-ı şi’rden iki nev’ üzeredir: sebeb-i hafîf ve sebeb-i sakîldir. Sebeb-i hafîf bir müteharrik ile bir sâkinden 'ibârettir. Ve sebeb-i sakîl iki harf-i müteharrikten 'ibârettir. Ve سَبَبٌ [sebeb] Hayât ma’nâsına isti’mâl olunur; yukâlu: قَطَعَ اللهُ السَّبَبَ أَيِ الْحَيَاةَ

s. (pl. اسباب) 1. A cord, a rope; especially, a tent-rope; also, a rope used in climbing. 2. A means, an instrumentality, an agency; a link in reasoning. 3. A cause; an occasion; an origin, source.

اَلسَّبَبُ [es-sebeb] (fethateynle) İp, habl ma’nâsına. Ve her şey’ ki onunla bir nesneye ulaşılır, ona سَبَبٌ [sebeb] derler. Ve karâbet 'alâkasına dahi derler.