اَلنُّكْحُ [en-nukh] (nûn’un zammı ve kesriyle) İsmdir, نِكَاحٌ [nikâh] ma’nâsınadır. Zamân-ı Câhiliyyet’te kelime-i mezbûre elfâz-ı nikâhtan idi. Bir kişi bir hatuna خِطْبٌ [hitb] dedikde hatun نِكْحٌ [nikh] deyip beynlerinde ‘akd ve nikâh mütehakkak olur idi. Ve zamân-ı mezbûrda Ummu hârice nâm bir hatun var idi ki bir kişi kendisine خِطْبٌ dedikte bî-tevakkuf نِكْحٌ deyip o adama varır idi. Bu cihetle darb-ı mesel olup pek serî’ nesne hakkında “أَسْرَعُ مِنْ نِكَاحِ أُمِّ خَارِجَةَ” diye darb eylediler.

اَلنِّكْحُ [en-nikh] (nûn’un kesri ve kâf’ın zammıyla) ve اَلنُّكْحُ [en-nukh] (nûn’un zammı ve kâf’ın sükûnuyla) Lügatlerdir, bir ma’nâya. Ve zamân-ı câhiliyyette 'Arabların nikâhı bununla idi. Ve Ummu hârice ki çok kabîle anası idi, خِطْبٌ [hitb] deseler bî-tevakkuf نِكْحٌ [nikh] der idi, hattâ darb-ı mesel olup “أَسْرَعُ مِنْ نِكَاحِ أُمِّ خَارِجَةَ” dediler.