اَلنُّكْحُ [en-nukh] (nûn’un zammı ve kesriyle) İsmdir, نِكَاحٌ [nikâh] ma’nâsınadır. Zamân-ı Câhiliyyet’te kelime-i mezbûre elfâz-ı nikâhtan idi. Bir kişi bir hatuna خِطْبٌ [hitb] dedikde hatun نِكْحٌ [nikh] deyip beynlerinde ‘akd ve nikâh mütehakkak olur idi. Ve zamân-ı mezbûrda Ummu hârice nâm bir hatun var idi ki bir kişi kendisine خِطْبٌ dedikte bî-tevakkuf نِكْحٌ deyip o adama varır idi. Bu cihetle darb-ı mesel olup pek serî’ nesne hakkında “أَسْرَعُ مِنْ نِكَاحِ أُمِّ خَارِجَةَ” diye darb eylediler.