(a. i. c. : nukud) : 1) akçe, mâden para. 2) para olarak bulunan servet. 3) peşin para.

iz. ar. cm: nükûd. 1. Akçe, sikke, meskûkât. 2. Akçeden ibâret olan mal ve servet: bir hayli emlâkim varsa da nakdim yoktur; ticâretle iştigâl için bütün emvâl ve emlâkini nakde tahvîl etti. 3. Peşin akçe.

اَلنَّقْضُ [en-nakd] (nûn’un fethi ve kâf’ın sükûnuyla) Bir nesneyi evvelki hey’etinden bozmak ma’nâsınadır, binâyı bozmak ve ipin katlarını bozmak gibi ve mecâzen 'ahd ve peymânı bozmak gibi; yukâlu: نَقَضَ الْبِنَاءَ وَالْحَبْلَ وَالْعَهْدَ نَقْضًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ ضِدُّ أَبْرَمَ Ve gön ve meşin ve kiriş ve pâlân ve parmak ve a’zada oynak yerleri ve kemik makûlesi çıtırdamak ma’nâsına müsta’meldir ki bozulmağın lâzımıdır, zîrâ bir nesne bozulunca seslenir, ke-mâ se-yuzkeru; yukâlu: نَقَضَ الْمِفْصَلُ وَالْأَدِيمُ مَثَلاً نَقْضًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ وَالثَّانِي إِذَا صَوَّتَ

اَلنَّقْدُ [en-nakd] (nûn’un fethi ve kâf’ın sükûnuyla) Bir nesne iştirâsında peşin ve der-sâ’at verilen akçeye denir, ma’nâ-yı masdarîden me’hûzdur; نَسِيئَةٌ [nesî’et] mukâbilidir. Şârihin beyânına göre cem’i نُقُودٌ [nukûd] gelir; yukâlu: نَقْدٌ جَيِّدٌ وَنُقُودٌ جِيَادٌ Ve نَقْدٌ [nakd] Masdar olur, akçe ve sâ’ir nesnenin züyûf ve kemterini seçip öğürtlemek ma’nâsına; yukâlu: نَقَدَ الدَّرَاهِمَ وَغَيْرَهَا نَقْدًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا مَيَّزَهَا يَعْنِي مَيَّزَ جَيِّدَهَا مِنْ رَدِيئِهَا Ve bir nesnenin kıymetini peşin ve mu’accelen vermek ma’nâsınadır ki tırnağı dibinde vermek ta’bîr olunur; yukâlu: نَقَدَهُ الثَّمَنَ إِذَا أَعْطَاهُ نَقْدًا Kâle’ş-şârih ve minhu hadîsu Câbir ve cemelihi kâle: “فَنَقَدَنِي ثَمَنَهُ” أَيْ أَعْطَانِيهُ نَقْدًا مُعَجَّلاً Ve parmakla ceviz oymak ma’nâsınadır ki murâd parmakla cevizin içini çıkarmaktır ve mecâzdır; yukâlu: نَقَدَ الْجَوْزَ إِذَا نَقَرَهُ بِالْإِصْبَعِ Ve tuzağa düşmüş kuş burnuyla tuzağa peyderpey vurmak ma’nâsınadır ki kekmek ta’bîr olunur. Bu dahi mecâzdır; yukâlu: نَقَدَ الطَّائِرُ الْفَخَّ إِذَا ضَرَبَ فِيهِ بِمِنْقَادِهِ أَيْ بِمِنْقَارِهِ Ve نَقْدٌ [nakd] Vezn ve 'ayârı tâm olan akçeye denir; tesmiye bi’l-masdardır; yukâlu: دِرْهَمٌ نَقْدٌ أَيْ وَازِنٌ Ve bir şey’e doğru uğurlayın bakmak ma’nâsınadır; نَاقِدٌ [nâkid]in مَنْقُودٌ [menkûd]a nazar eylediği gibi; yukâlu: نَقَدَ الرَّجُلُ الشَّيْءَ وَإِلَيْهِ بِنَظَرِهِ إِذَا اخْتَلَسَ النَّظَرَ نَحْوَهُ Kâle fi’l-Esâs وَهُوَ يَنْقُدُ بِعَيْنِهِ إِلَى الشَّيْءِ أَيْ يُدِيمُ النَّظَرَ إِلَيْهِ بِاخْتِلاَسٍ حَتَّى لاَ يَفْطِنَ لَهُ ve yukâlu: مَا زَالَ بَصَرُهُ يَنْقُدُ إِلَى ذَلِكَ نُقُودًا كَأَنَّمَا شَبَّهَ بِنَظَرِ النَّاقِدِ إِلَى مَا يَنْقُدُهُ Ve نَقْدٌ [nakd] Yılan sokmak ma’nâsınadır; yukâlu: نَقَدَتْهُ الْحَيَّةُ إِذَا لَدَغَتْهُ

vn. & s. 1. A paying down ready cash, a counting out a price. 2. An examining and selecting good coins. 3. A bird’s pecking a thing. 4. A venomous beast’s biting or stinging.

اَلنَّقْدُ [en-nakd] Saymak; yukâlu: نَقَدْتُهُ الدَّرَاهِمَ وَنَقَدْتُ لَهُ الدَّرَاهِمَ مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ إِذَا أَعْطَيْتَهُ Ve نَقْدٌ [nakd] İyiye dahi derler; yukâlu: دِرْهَمٌ نَقْدٌ أَيْ وَازِنٌ جَيِّدٌ

اَلنَّقْضُ [en-nakd] (nûn’un fethi ve kâf’ın sükûnuyla) Binâyı yâhûd ipi veyâhûd 'ahdi bozmak.