(a. s. ve i. c. : muharririn) : 1) tahrir eden, yazı yazan, kâtib, yazar, bir mevzu (*konu) yu yazı ile anlatan. 2) te’lif eser sahibi, (bkz. : müellif).

sıf. ar. s. Muharrire [harr’den if. tef‘îl] 1. Yazan, kâtip, müstensih. n. 2. Kaleme alan, tahrîren yani yazı ile ifâde ve ifhâm eden, münşî: kendisi pek mâhir muharrirdir; muharrire bir kız. ≡ iz. ar. cm. Muharrirîn. 1. Evrâk-ı havâdise yazı yazan adam, gazete münşîsi: o gazetenin iyi muharrirleri vardır; baş muharrir = bir gazete muharrirlerinin başı ki diğerlerinin yazdıklarını da tashîh ve umûr-ı tahrîriyyeye nezâret eder. 2. Bir risâle-i edebiyyenin ve karîhadan yazılan bir eserin müellifi: bu kitabın muharriri kimdir? Muharriri filân diye kabında mezkûrdur; muharririnin hukûkunu muhâfaza etmeli.

a. (fem. محررە) 1. Who writes; a writer.