(a. i. c. : küsur) : 1) kırma, kırılma, paralama.

iz. ar. cm: küsûr. 1. Kırma, paralama: camı kesr etti; kol kemiğinin kesri. 2. Bozma, halel getirme: nüfûzunu kesr etti; kesr-i namus. 3. ed. Bir harfin esre ile okunması: “siz” zamiri kesr-i “sin” iledir. 4. rt. [hesapta] bir adet mecmûundan bir veya birkaç hisseye delâlet eden miktar ki iki türlüdür: birincisi kesr-i âdî (bayağı kesir) ki, ufkî bir çizgi ile ayrılmış iki rakamla yazılıp, yukarıdaki rakam hisselerin adedini, aşağıdaki rakam da mecmû’u gösterir: 1/2 = ikide bir, nısf; 1/3 = üçte bir, sülüs; 1/4 = dörtte bir, rubu, çeyrek; 2/3 = üçte iki, sülsân; 3/4 = dörtte üç, üç rubu’, üç çeyrek. İkincisi kesr-i a’şârî ki bir mecmûun on kısma ve bunun aksâmından beherinin yine on kısma taksîmiyle bu vechîle taksimde devam olunarak bu aksâmından bir miktar beyân eden rakam olup, maksûmdan fâsıla ile ayrılarak yazılır. Mesela: 3, 25, 72 kilo yazıldığında 3 kilo (yeni okka) 25 gram (yeni dirhem) ve 72 santigram demektir. [evzân vemekâyîs-i cedîde bu kaide üzerine müesses olup, hesapça pek sühûlet-bahştır.] 5. cra. Kemik kırılması: kesr-i şi’rî, kesr-i ırzî, kesr-i mizmârî vesâire.

vulg. kesir, s. (pl. كسور اكسار،) 1. A broken piece, a fragment. 2. (math.) A fraction; especially, a vulgar fraction.

vn. & s. 1. A breaking; fracture. 2. A breaking or putting down; abating; subduing, humiliating; subjection; mortification; abatement, diminution. 3. Defeating, routing an enemy.

اَلْكَسْرُ [el-kesr] (kâf’ın fethi ve sîn’in sükûnuyla) Ufatmak. Ve اَلْإِنْكِسَارُ [el-inkisâr] Ufanmak; yukâlu: كَسَرْتُ الشَّيْء فَانْكَسَرَ Ve كَسْرٌ [kesr] Kuş kanadı devşirmeğe dahi derler; yukâlu: كَسَرَ الطَّائِرُ إِذَا ضَمَّ جَنَاحَيْهِ حِينَ يَنْقَضُّ Ve إِنْقِضَاضٌ [inkidâd] dâd[eyn]-i mu’cemeteynle konmak ma’nâsınadır.