اَلْقَرِينُ [el-karîn] (أَمِيرٌ [emîr] vezninde) Bu dahi bir adamın yaşdaşına denir; yukâlu: هُوَ قَرِينُهُ أَيْ لِدَتُهُ Ve çift öküzü gibi birbirine yanaştırılıp koşulmuş devenin her birine denir. Ve bir adamın ve bir nesnenin mukârinine denir; cem’i قُرَنَاءُ [kurenâ’] gelir, كُرَمَاءُ [kuremâ’] gibi; yukâlu: هُوَ قَرِينُهُ أَيْ مُقَارِنُهُ Ve bir adamın hemîşe yâr ve musâhibine ve hem-demine denir; yukâlu: هُوَ قَرِينُهُ أَيْ مُصَاحِبُهُ Ve her benî âdeme makrûn olan şeytânına denir ki aslâ ondan müfârakat eylemez. Ve Zeydu’l-hayl et-tâ’î kılıcının ismidir. Ve karîn b. Suheyl b. karîn kendisi ve pederi muhaddislerdir. Ve 'Alî b. karîn za’îfü’r-rivâyedir. Ve قَرِينٌ [karîn] İnsânın nefs-i nâtıkasına ıtlâk olunur, ke-mâ se-yuzkeru.

a. & s. (fem. قرینە) 1. a. Near, nigh. 2. Associated. 3. s. (pl. قرنا) A fellow (in a pair or set); a companion or associate. 4. A man’s equal in age. 5. A disposition, nature, spirit. 6. A demon that never leaves one.

اَلْقَرِينُ [el-karîn] (kâf’ın fethi ve râ’nın kesri ve meddiyle) Musâhib.

اَلْقَرِينَانِ [el-karînân] (vezn-i mezbûr üzere) Ebû Bekr’le talha’dan 'ibârettir, zîrâ talha’nın birâderi 'Osmân b. ‘Ubeydullâh mezbûrları bir bâgda cem’ etmiştir, ona binâ’en قَرِينَيْنِ [karîneyn] dediler. Ve قَرِينٌ [karîn] Nefse dahi derler, 'alâ-mâ se-yecî’u.