ft. 1. Açık bir şeyi, bir menfezi kapalı etmek, sed ü bend eylemek: kapıyı, pencereyi, deliği kapamak. 2. Bir şeyin kapısını veya kapağını örtüp kapalı hâline koymak: evi, dükkânı, sandığı, kutuyu kapamak. 3. Örtmek, setr etmek, üstüne perde veya örtü çekmek: yüzünü kapamak. 4. Kesmek, sed etmek, geçilmez ve işlemez hâle koymak: o yolu kapamışlar; yıkılan bir kaya caddeyi kapadı. 5. Bir yerin içinde kapalı tutmak, çıkarmamak, haps etmek: câniyi mahbese kapamışlar; şu tavukları kapamalısınız ki bahçede ziyân etmesinler. 6. İşletmemek, muattal etmek: o fabrikayı kapadılar; kendisi bir lokanta açmıştı lâkin bir ay geçmeden kapadı. 7. Sözünü etmemek, bahsinden geçmek, meskûtün-anh bırakmak: orasını kapa; güzel bir bahis açmış iken der-akab kapadı. 8. Doldurmak, imlâ etmek, kuyu ve hendek gibi çukur bir şeyi yok hükmüne koymak: o kuyuyu, o hendeği, temel yerlerini kapadılar. 9. Açık bir hesabı doldurmak, mahsûb ederek tesviye etmek, ilişik bırakmamak: o hesabı kapadık; alacağını, vereceğiyle kapadı. 10. İddihâr, ihtikâr etmek: zahîrenin çıkacağını anlayıp vaktiyle küliyyetli miktar kapamış.

v. t. See قپامق .