(a. i. c : hamîr) : erkek eşek.

اَلْخِمَارُ [el-himâr] (كِتَابٌ [kitâb] vezninde) Bu dahi müzdahim ve galebe olan cemâ’at-i insânîye denir. Ve hatun kısmının tesettür için başlarına örttükleri çar ve yaşmak makûlesine denir, نَصِيفٌ [nasîf] ma’nâsına. Ve mutlakan bir şey’ setr eden nesneye denir. Cem’i أَخْمِرَةٌ [ahmiret] ve خُمْرٌ [humr] gelir hâ’nın zammıyla ve خُمُرٌ [humur] gelir zammeteynle. Ve ma’nâ-yı evveldendir ki ‘Arablar مَا شَمَّ خِمَارَكَ derler مَا غَيَّرَكَ عَنْ حَالِكَ ve مَا أَصَابَكَ ma’nâsına, ya’nî “Sana ne uğradı ve eski hâlinden seni ne şey’ böylece tagyîr eyledi?” Çünkü nisvân-ı 'Arablar hımârlarını tîble âlûde ederler, muhadderâtının hımârlarını ba’zı zen-dostlar istişmâm eyledikte elbette infi’âl ederler.

اَلْحِمَارُ [el-himâr] (hâ’nın kesriyle) Har dedikleri hayvân, عَيْرٌ ['ayr] ma’nâsına, 'ayn-ı mühmelenin fethiyle.

حِمَارٌ [himâr] (hâ’nın kesriyle) 'Âd kavminden bir kimsenin adıdır. Onun evlâdı vefât etmeğin el-'iyâzu billâhi ta’âlâ küfr-i 'azîmle kâfir olup vilâyetine her kim uğradıysa onu küfre da’vet ederdi, eger icâbet etmezse katl ederdi, hattâ darb-ı mesel olup “أَكْفَرُ مِنْ حِمَارٍ” dediler.

اَلْخِمَارُ [el-himâr] (hâ’nın kesriyle) 'Avretler başına örtündüğü nesnedir ki ona leçek derler.