اَلْخِمَارُ [el-himâr] (كِتَابٌ [kitâb] vezninde) Bu dahi müzdahim ve galebe olan cemâ’at-i insânîye denir. Ve hatun kısmının tesettür için başlarına örttükleri çar ve yaşmak makûlesine denir, نَصِيفٌ [nasîf] ma’nâsına. Ve mutlakan bir şey’ setr eden nesneye denir. Cem’i أَخْمِرَةٌ [ahmiret] ve خُمْرٌ [humr] gelir hâ’nın zammıyla ve خُمُرٌ [humur] gelir zammeteynle. Ve ma’nâ-yı evveldendir ki ‘Arablar مَا شَمَّ خِمَارَكَ derler مَا غَيَّرَكَ عَنْ حَالِكَ ve مَا أَصَابَكَ ma’nâsına, ya’nî “Sana ne uğradı ve eski hâlinden seni ne şey’ böylece tagyîr eyledi?” Çünkü nisvân-ı 'Arablar hımârlarını tîble âlûde ederler, muhadderâtının hımârlarını ba’zı zen-dostlar istişmâm eyledikte elbette infi’âl ederler.