اَلْخَرَبُ [el-hareb] (fethateynle) Toy kuşunun erkeğine denir. Ve atın böğründe ürperip kabaran tüylere ve kıllara denir; 'alâ-kavlin dirseğinin ortasında birbirine karışmış tüylere denir. Cem’i أَخْرَابٌ [ahrâb] gelir ve خِرَابٌ [hirâb] ve خِرْبَانٌ [hirbân] gelir hâ’ların kesriyle.

اَلْخَرْبُ [el-harb] (hâ’nın fethi ve râ’nın sükûnuyla) Bu dahi iğne yurdusuna ve mak’ad deliğine denir. Ve خَرَبٌ [hareb] Masdar olur, bir kimsenin kulağı deliğine vurmak ma’nâsınadır; yukâlu: خَرَبَهُ خَرَبًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي اِذَا ضَرَبَ خُرْبَتَهُ Ve bir nesneyi delmek yâhûd yarmak ma’nâsınadır; yukâlu: خَرَبَ الشَّيْءَ اِذَا ثَقَبَهُ أَوْ شَقَّهُ Ve uğru olmak ma’nâsınadır; yukâlu: خَرَبَ فُلاَنٌ اِذَا صَارَ لِصًّا Ve harâb eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: خَرَبَ الدَّارَ بِمَعْنَى خَرَّبَهَا Ve خَرَبٌ [hareb] Bir nesneyi hırsızlamak ma’nâsınadır; ke-mâ se-yuzkeru.

اَلْحَرَبُ [el-hareb] (hâ’nın ve râ’nın fethiyle) Ziyâde gazab-nâk olmak; yukâlu: حَرِبَ الرَّجُلُ مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا اشْتَدَّ غَضَبُهُ Ve bir kimsenin elinden mâlını alıp sıfru’l-yed komak; yukâlu: حَرَبَهُ يَحْرُبُهُ حَرَبًا مِثْلُ طَلَبَهُ يَطْلُبُهُ طَلَبًا إِذَا أَخَذَ مَالَهُ وَتَرَكَهُ بِلَا شَيْءٍ