(a. i.) : 1) arslan. (bkz. : dırgam, gazanfer, haydar, hizebr, hizber, leys, şîr). esedullah (Allah’ın arslanı) : Hz. Alî. 2) astr. Güneşin, rûmî temmuzun dokuzunda ve efrencî temmuzun yirmi üçünde içine girdiği ve semanın kuzey yarım küresi eteğinde bulunan birçok parlak yıldızdan müteşekkil beşinci burç, lât. Leo; fr. le Lion.

اَلْأَسَدُ [el-esed] (hemzenin ve sîn’in fethiyle) Ma’rûftur ki arslana denir. Cem’i آسَادٌ [âsâd] gelir hemzenin meddiyle ve أُسُودٌ [usûd] gelir hemzenin zammıyla ve أُسْدٌ [usd] gelir hemzenin zammı ve sîn’in sükûnuyla; zammeteynden muhaffeftir ve آسُدٌ [âsud] gelir hemzenin meddiyle ki أَفْلُسٌ [eflus] veznindedir ve أُسْدَانٌ [usdân] gelir hemzenin zammı ve sîn’in sükûnuyla ve مَأْسَدَةٌ [me’sedet] gelir, مَشْيَخَةٌ [meşyehat] gibi. Mü’ennesinde أَسَدَةٌ [esedet] denir hâ ile. Ve أَسَدٌ [esed] Masdar olur, arslanı gördükte dehşetlenmek ma’nâsına; yukâlu: أَسِدَ الرَّجُلُ أَسَدًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا دَهِشَ مِنْ رُؤْيَةِ الْأَسَدِ Ve arslan gibi cerî’ ve dilîr olmak ma’nâsına olmakla azdâddan olur; yukâlu: أَسِدَ الرَّجُلُ إِذَا صَارَ كَالْأَسَدِ يَعْنِي فِي الْجُرْأَةِ وَالشَّجَاعَةِ Ve hışm ve gazab eylemek ma’nâsına müsta’meldir; yukâlu: أَسِدَ الرَّجُلُ إِذَا غَضِبَ Ve sefâhet üzere olmak ma’nâsına müsta’meldir; yukâlu: أَسِدَ الرَّجُلُ إِذَا سَفِهَ Ve أَسَدٌ [Esed] ile niçe kimseler müsemmâdır. Esed b. huzeyme, Mudar’dan bir kabîle pederidir. Ve Esed b. Rebî’a b. Nizâr bir kabîle-i uhrâ pederidir.

s. (pl. اسود ، آسد ، آساد) 1. Lion. 2. A hero. 3. The sign Leo in the zodiac.

اَلْأَسَدُ [el-esed] (fethatenle) Arslan dedikleri cânver ki ma’rûftur. Ve أَسَدٌ [esed] Kezâlik arslandan havf etmek. Ve arslan gibi olmak, أَسِدَ يَأْسَدُ مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ أَيْ رَآى أَسَدًا وَخَافَ مِنْهُ أَوْ صَارَ كَالْأَسَدِ فِي أَخْلَاقِهِ Ve fi’l-hadîsi “إِذَا دَخَلَ فَهِدَ وَإِذَا خَرَجَ أَسِدَ” Ve فَهْدٌ [fehd] fâ’nın fethi ve hâ’nın sükûnuyla pars dedikleri cânverdir. Ve أَسْدٌ [Esd] gâh olur ki sükûnuyla أَزْدٌ [Ezd] mahallinde isti’mâl olunur, بَنُو أَزْدٍ [Benû Ezd]de lügat olmak üzere; yukâlu: هُمُ الْأَسْدُ أَسْدُ شَنُوءَةَ أَيْ هُمُ الْأَزْدُ أَزْدُ شَنُوءَةَ