اَلْبِيتَةُ [el-bîtet] (bâ’nın kesriyle) Binâ-i nev’ ve hâlettir ki ondan geceleyiş ile ta’bîr olunur; yukâlu: أَبَاتَهُ اللهُ أَحْسَنَ بِيتَةٍ أَيْ إِبَاتَةٍ Bunda tenvîn, tenvî’ içindir. Ve بِيتَةٌ [bîtet] ve بِيتٌ [bît] (hâ’sız) Sedd-i ramak edecek kût ve gıdâya denir ki murâd akşam tu’mesidir ki gece onunla güzerân eder, te’kîd için leyle muzâf kılınır; yukâlu: مَا لَهُ بِيتُ لَيْلَةٍ وَبِيتَةُ لَيْلَةٍ أَيْ قُوتُ لَيْلَةٍ Ve tevessü’ üzere mutlakan kût ve gıdâya dahi ıtlâk olunur.