اَلْوَكْعُ [el-vek’] (وَضْعٌ [vad’] vezninde) Bir adamın burnuna yumrukla vurmakla ma’nâsınadır; yukâlu: وَكَعَ أَنْفَهُ وَكْعًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ إِذَا وَكَزَهُ Ve 'akreb ve yılan sokmak ma’nâsınadır; yukâlu: وَكَعَتْهُ الْعَقْرَبُ إِذَا لَدَغَتْهُ وَالْحَيَّةُ إِذَا لَسَعَتْهُ Ve tavuk kısmı horoz basmak için önüne çöküvermek ma’nâsınadır; yukâlu: وَكَعَتِ الدَّجَاجَةُ إِذَا خَضَعَتْ Ve deveyi dert tutmakla hemân yıkılıp düşmek ma’nâsınadır; yukâlu: وَكَعَ الْبَعِيرُ إِذَا سَقَطَ وَجَعًا Ve bir kimseyi tebkît ve iskât eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: وَكَعَ فُلاَنًا بِالْأَمْرِ إِذَا بَكَّتَهُ Ve koyunu sağarken sütün mecmû’u emziğine gelmek için el ile yukarı doğru kakıvermek ma’nâsınadır; yukâlu: وَكَعَ الشَّاةَ إِذَا نَهَزَ ضَرْعَهَا عِنْدَ الْحَلْبِ

اَلْوَكْعُ [el-vek’] (vâv’ın fethi vekâf’ın sükûnuyla) ‘Akreb sokmak; yukâlu: وَكَعَتِ الْعَقْرَبُ بِإِبْرَتِهَا إِذَا ضَرَبَتْ Ve yılan sokmağa dahi derler; yukâlu: وَكَعَتْهُ الْحَيَّةُVe وَكْعٌ [vek’] Memede olan sütü hep sağmağa da derler; tekûlu: وَكَعَتِ الشَّاةُ إِذَا نَهَزَتْ ضَرْعَهَا عِنْدَ الْحَلْبِ ve min kelâmihim: قَالَتِ الْعَنْزُ “أُحْلُبْ وَدَعْ فَإِنَّ لَكَ مَا تَدَعُ” وَقَالَتِ النَّعْجَةُ “أُحْلُبْ وَكَعْ فَلَيْسَ لَكَ مَا تَدَعُ” Bu söz koyunun keçiden sâhibi için enfa’ olmasından kinâyet olup keçinin hîle ile sütün kaçırmasından 'ibâret olur.