اَلنَّحْضُ [en-nahd] (مَحْضٌ [mahd] vezninde) Ete denir, لَحْمٌ [lahm] ma’nâsına, 'alâ-kavlin uyluk eti gibi sımsıkı olanına denir; yukâlu: أَطْعَمَهُمُ النَّحْضَ أَيِ اللَّحْمَ أَوِ اللَّحْمَ الْمُكْتَنِزَ Müfredi نَحْضَةٌ [nahdat]tır ki büyücek parça demektir. Cem’i نُحُوضٌ [nuhûd] gelir nûn’un zammıyla ve نِحَاضٌ [nihâd] gelir nûn’un kesriyle. Ve نَحْضٌ [nahd] Masdar olur, etin yüzünü sıyırıp soymak ma’nâsına; yukâlu: نَحَضَ اللَّحْمَ نَحْضًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ إِذَا قَشَرَهُ Ve bir kimseye su’âlde pek ibrâm eylemek ma’nâsına müsta’meldir; yukâlu: نَحَضَ فُلاَنًا إِذَا أَلَحَّ عَلَيْهِ فِي سُؤَالِهِ Ve temren yalmanını perdâht edip yufkalatmak ma’nâsına müsta’meldir; yukâlu: نَحَضَ السِّنَانَ إِذَا رَقَّقَهُ Ve kemikten eti soyup almak ma’nâsınadır; yukâlu: نَحَضَ الْعَظْمَ إِذَا أَخَذَ لَحْمَهُ

s. (pl. نحاض نحوض،) Flesh; firm, solid flesh.

vn. & s. 1. A laying bare a bone. 2. A baring the flesh by a scratch or cut. 3. A teasing one by begging or solicitation.

اَلنَّحْضُ [en-nahd] (nûn’un fethi ve hâ’nın sükûnuyla) ve اَلنَّحْضَةُ [en-nahdat] Kezâlik bir yere birikip cem’ olan ettir, uyluk eti gibi meselâ. Ve نَحْضٌ [nahd] Eti gidermeğe dahi derler tâ kemiği kalınca; yukâlu: نَحَضْتُ مَا عَلَى الْعَظْمِ مِنَ اللَّحْمِ أَنْحَضُهُ مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ