(a. i.) : mercan, îr. corail.

iz. ar. Denizden çıkan ve ka‘r-ı deryâda köklü olduğu halde ağaç gibi neşv ü nemâya ve hayvan gibi hisse mâlik olan maruf kırmızı madde ki süse müteallik şeylerin imâline yarar: mercan tesbihi, mercân sayyâdları. ≡ sıf. tr. 1. Mercandan mamûl: mercan gerdanlık. 2. mc. Pek kırmızı: mercan dudaklı.

اَلْمَرْجَانُ [el-mercân] (mîm’in fethiyle) Hurde incilere denir, صِغَارُ اللُّؤْلُؤِ [sigâru’l-lu’lu’] ma’nâsına; müfredi مَرْجَانَةٌ [mercânet]tir; ve minhu kavluhu ta’âlâ: ﴿يَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَالْمَرْجَانُ﴾ Kâle’l-Beydâvî: أَيْ كِبَارُ الدُّرِّ وَصِغَارُهُ وَقِيلَ الْمَرْجَانُ الْخَرَزُ اْلأَحْمَرُMisbâh’ta kavl-i evvel Ezherî’den ve sânî turtûşî’den menkûldür ki hâlâ miyânemizde mercân ta’bîr olunan kırmızı nesnedir; deryâdan çıkar, hacer ve şecer miyânında berzahtır. Ve mü’ellifin bâb-ı zâl’de بُسَّذٌ [bussez] mercândır dediği, mezbûr harez-i ahmer olacaktır ki ‘örfe mebnîdir. Ve Misbâh’ta vezni fa’lân olmak üzere mersûmdur. Mütercim der ki مَرْجَانٌ [mercân] zikr olunan kırmızı boncuğa ıtlâk olunmak muktezâ-yı mâddeye nazaran ercahtır, zîrâ o hacer ve şecerden muhtelit bir nesnedir. Ve مَرْجَانٌ [mercân] Bir nev’ nebât-ı rebî’î ismidir ki بُقُولٌ [bukûl] envâ’ındandır; bunun da müfredi مَرْجَانَةٌ [mercânet]tir. Ve مَرْجَانَةٌ [Mercânet] Esâmî-i nisvândandır: Sa’îd b. Mercâne tâbi’îndendir, pederi ismi 'Abdullâh’tır.

s. (n. u. مرجانە) 1. Coral. 2. A proper name, especially of slaves. 3. T. A glowing ember.

اَلْمَرْجَانُ [el-mercân] (mîm’in fethi ve râ’nın sükûnuyla) İncinin ufağıdır, sıgâr-ı lü’lü’ ma’nâsına.