sıf. ar. s. mübâreke. [bereket’den imf. müfâ‘ale] 1. Bereketli; feyiz ve bereket ve bolluğu olan: nil-i mübârek; koyun mübârek bir hayvandır; işbu sene-i mübârekede. 2. Azîz, hürmetli, şâyân-ı hürmet ve takdîs, mukaddes: eyyâm-ı mübâreke; leyâlî-i mübâreke; mübârek bir zâttır; mübârek ellerini kaldırıp duâ etti. 3. Uğurlu, hayırlı, mesud, müteyemmin, kutlu, kademli: yeni doğan çocuk, yaptırdığınız ev, giydiğiniz esvâb mübârek olsun. [bu mana ile zebân-zedi: mübârekî]. 4. İstihzâ yoluyla şâyân-ı levm ve ta‘rîz-i eşhâs ve eşya hakkında kullanılır: o mübârek adam da durmayıp yemek yiyor; a mübârek bir kerre sorsan a! Bu mübârek çiftliğin zararından başka bir hayrını görmedik.