sıf. ar. s. mübâreke. [bereket’den imf. müfâ‘ale] 1. Bereketli; feyiz ve bereket ve bolluğu olan: nil-i mübârek; koyun mübârek bir hayvandır; işbu sene-i mübârekede. 2. Azîz, hürmetli, şâyân-ı hürmet ve takdîs, mukaddes: eyyâm-ı mübâreke; leyâlî-i mübâreke; mübârek bir zâttır; mübârek ellerini kaldırıp duâ etti. 3. Uğurlu, hayırlı, mesud, müteyemmin, kutlu, kademli: yeni doğan çocuk, yaptırdığınız ev, giydiğiniz esvâb mübârek olsun. [bu mana ile zebân-zedi: mübârekî]. 4. İstihzâ yoluyla şâyân-ı levm ve ta‘rîz-i eşhâs ve eşya hakkında kullanılır: o mübârek adam da durmayıp yemek yiyor; a mübârek bir kerre sorsan a! Bu mübârek çiftliğin zararından başka bir hayrını görmedik.

sıf. fa. Mübârek ve bereketli olmayan, meş’ûm.

اَلْمُبَارَكُ [el-Mubârek] (ism-i mef’ûl bünyesiyle) Basra’da bir nehr adıdır. Ve Vâsit’ta bir nehrdir ki üzerinde bir karye vardır.

s. pl. of مبرك, q. v.

a. (fem. مباركە) 1. Blessed, holy, sacred. 2. Bountiful in yield. 3. Propitious.