(a. i.) : (bkz. : lükate).

(a. i. lâklâka’nın c.) : mânâsız, faydasız, boş lâkırdılar.

(a. i.) : yerden toplama.

اَللَّقْطُ [el-lakt] (lâm’ın fethi ve kâf’ın sükûnuyla) Yerden bir nesneyi kaldırıp almak ma’nâsınadır; yukâlu: لَقَطَ الشَّيْءَ لَقْطًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا أَخَذَهُ مِنَ الْأَرْضِ Ve yırtık sevbe yama vurmak ma’nâsınadır; yukâlu: لَقَطَ الثَّوْبَ إِذَا رَقَعَهُ وَرَفَاهُ

اَللَّقَاطُ [el-lekât] (سَحَابٌ [sehâb] vezninde) Ekin biçildikten sonra orak dokunmamakla yerinde kalan başağa denir ki başakçılar derip alırlar.

vn. & s. 1. A picking up a thing found by chance. 2. A mending, patching a garment.

s. 1. Anything found by chance and picked up. 2. Gleanings of grain. 3. Particles of gold in ore. 4. The stars η, υ, θ Orionis.

اَللَّقْطُ [el-lakt] (lâm’ın fethi ve kâf’ın sükûnuyla) Yere düşen nesneyi kaldırmak; yukâlu: لَقَطَ الشَّيْءَ يَلْقُطُ مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ إِذَا أَخَذَهُ مِنَ الْأَرْضِ Ve minhu kavluhum: “لِكُلِّ سَاقِطَةٍ لَاقِطَةٌ” Ya’nî “Her nâdir olan kelâmı istimâ’ edip isti’mâl eder bulunur.”

اَللَّقَطُ [el-lekat] (fethateynle) Şol nesnedir ki bir yerde bulunup götürülür, لَقَطُ مَعْدِنٍ [lekatu ma’din] dahi bundan me’hûzdur ki o şol altın pâreleridir ki ma’dende bulunur. Ve لَقَطُ سُنْبُلٍ [lekatu sunbul]dahi bundandır. Ve o şol dânelerdir ki halk onu hasâd götürüldükten sonra cem’ ederler; yukâlu: لَقَطْنَا الْيَوْمَ لَقَطًا كَثِيرًا وَفِي هَذَا الْمَكَانِ لَقَطٌ مِنَ الْمَرْتَعِ Ya’nî bakiyye-i mer’âdan şey-i kalîl vardır.