(a. i.) : (bkz. : lükate).

(a. i. lâklâka’nın c.) : mânâsız, faydasız, boş lâkırdılar.

(a. i.) : yerden toplama.

اَللَّقْطُ [el-lakt] (lâm’ın fethi ve kâf’ın sükûnuyla) Yerden bir nesneyi kaldırıp almak ma’nâsınadır; yukâlu: لَقَطَ الشَّيْءَ لَقْطًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا أَخَذَهُ مِنَ الْأَرْضِ Ve yırtık sevbe yama vurmak ma’nâsınadır; yukâlu: لَقَطَ الثَّوْبَ إِذَا رَقَعَهُ وَرَفَاهُ

اَللَّقَطُ [el-lekat] (fethateynle) ve اَللُّقْطَةُ [el-luktat] (حُزْمَةٌ [huzmet] vezninde) ve اَللُّقَطَةُ [el-lukatat] (هُمَزَةٌ [humezet] vezninde) Yerden kaldırılan buluntuya denir; لُقَاطٌ [lukat] gibi. Kütüb-i fıkhiyyede ahkâmı vardır; tekûlu: وَجَدْتُ لَقَطًا وَلُقْطَةً وَلُقَطَةً وَلُقَاطَةً وَهُوَ مَا الْتُقِطَ Ve لَقَطٌ [lekat] (fethateynle) Şol dânelere denir ki ba’de’l-hasâd yerlerinde kalmakla halk onları devşirip alırlar ki başak ta’bîr olunur. Ve ma’dende bulunan altın kıt’alarına denir; tekûlu: وَجَدْتُ فِي الْمَعْدِنِ لَقَطًا أَيْ قِطَعَ ذَهَبٍ Ve bir gûne hoş sebze ismidir ki devâbb onu câ-be-câ araştırırlar; müfredleri لَقَطَةٌ [lekatat]tır.

vn. & s. 1. A picking up a thing found by chance. 2. A mending, patching a garment.

s. 1. Anything found by chance and picked up. 2. Gleanings of grain. 3. Particles of gold in ore. 4. The stars η, υ, θ Orionis.

اَللَّقْطُ [el-lakt] (lâm’ın fethi ve kâf’ın sükûnuyla) Yere düşen nesneyi kaldırmak; yukâlu: لَقَطَ الشَّيْءَ يَلْقُطُ مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ إِذَا أَخَذَهُ مِنَ الْأَرْضِ Ve minhu kavluhum: “لِكُلِّ سَاقِطَةٍ لَاقِطَةٌ” Ya’nî “Her nâdir olan kelâmı istimâ’ edip isti’mâl eder bulunur.”

اَللَّقَطُ [el-lekat] (fethateynle) Şol nesnedir ki bir yerde bulunup götürülür, لَقَطُ مَعْدِنٍ [lekatu ma’din] dahi bundan me’hûzdur ki o şol altın pâreleridir ki ma’dende bulunur. Ve لَقَطُ سُنْبُلٍ [lekatu sunbul]dahi bundandır. Ve o şol dânelerdir ki halk onu hasâd götürüldükten sonra cem’ ederler; yukâlu: لَقَطْنَا الْيَوْمَ لَقَطًا كَثِيرًا وَفِي هَذَا الْمَكَانِ لَقَطٌ مِنَ الْمَرْتَعِ Ya’nî bakiyye-i mer’âdan şey-i kalîl vardır.