advl. prefix, As. كالاول As at first; as formerly.

vulg. k, suffixed personal or possessive pron. 2d pers. sing. masc. 1. pers. Thee. 2. poss. Thy.

ed. Mâ-kabli meftûh olarak Fârisîde edât-ı tasgîrdir. مردمك merdümek = adamcık, gözbebeği.

The twenty-fifth letter of the Turkish and Persian alphabets and twenty-second of the Arabic. In Turkish this letter has seven different phonetic values; namely, (1) that of the English k, as كسر kesr, كسوت kisvet, etc., (2) that of hard g (unknown in Arabic); as, كرم germ, كل gil, etc., (3) and (4) those of ky and gy (hard g), special to Turkish pronunciation when the kef is followed by a long vowel ا â, by a long و û or by a short vowel ü, ö; as كاتب katib, كار kâr, كوب kûb , كور gûr, kûr, gör, etc., (5) that of y (special to Turkish words, as a final or medial in a word); as اكمك eymek, ایك îy, etc., (6) that of ng (also special in Turkish words), generally softened into a simple n, or in the word صوڭرە sonra, sometimes omitted altogether, sora, and (7) that of w, when following a vowel ü or ö; as, گوكرتە güverte, گوكرجین güvercin, etc. Our method of transliteration for these different values, as shown above, is k, g, ky. gy, y, n, w. In its Arabic value, this letter is the original of the European k, as ق is the true source of the European q.When a ك, with its Arabic value, is final in a Turkish Ottoman word that has to be modified by ,a, possessive pronoun or a preposition preceded by a vowel sound, the ك undergoes no modification in writing; but its phonetic power changes from k to y; as, كوپك köpek, كوپگم köpeğim, كوپگە köpeğe, etc. If it, in such cases, be followed by a consonant, it suffers no change of phonetic value; as كوپكلری köpekleri, كوپكدە köpekte, etc. Used with its other phonetic values, the final ك undergoes no change in such cases; as, سك seg, سگم segim, سگە seke, etc.The ك has several Turkish and one Persian grammatical use.1. As nasal ñ, it marks the genitive definite.2. Alone, it is the possessive adjective pronoun of the second person singular, and is suffixed to the noun possessed of a vowel, باباڭ babañ, etc.3. Alone, final, and quiescent, it forms the second person singular of all the past tenses of the conjugation of verbs, اوقودڭ okuduñ, یوزدڭ yüzdüñ.4. Joined to the root of the verb, with or without the addition of ز it forms the second person plural of the imperative; as, باق bak, باقڭ bakıñ, or باقیڭز bakıñız.As a Persian letter, the Arabic ك forms the diminutive of nouns, and requires their final quiescent consonant to become movent with ustun; as, مرد mert, مردك merdek, مردم merdüm, مردمك merdümek.The ك has the numerical value of 20, in chronograms and in mathematical works.The original name of the letter is كاف kâf, vulg, kef, but, to distinguish between the k and g powers of the letter in Persian and Turkish words, it is called عربی كاف kâf-ı arabî, or تازی كاف kâf-ı tâzî, when it has the former, and فارسی كاف kâf-ı fârisi, or عجمی كاف kâf-ı acemî, when it takes the latter value. It is also called كاف صاغر sağır kef, (surd ڭ), and even نون صاغر sağır nun, (surd ن), when it becomes nasal, or is pronounced as a simple n.

zr. ar. [ar. zamîr-i muttasılın müfret müzekker muhâtabı olup, müennesimeksûr ise de pek kullanışlı değildir] sen, seni, sana : عليك aleyk = üzerine, senin üzerine.

(a. f. ha.) : Osmanlı alfabesinin yirmi beşinci harfi olup “ebced” hesabında yirmi sayısının karşılığıdır, [bugünkü alfabemizde, Osmanlıcanın kaf = j ve kef = J harfleri birleştirilmiştir] , (bkz. : kâf).

(f. e.) : Farsça’da küçültme edatıdır. Meselâ : "mordum, merdümek = adamcağız. . " gibi.

(a. f. ha.) : kef harfinin bir başka okunuşu, (bkz. : kef).

(a. ha.) : gr. teşbih, benzetme harfi olup : “gibi, misillü” mânâlarına gelir. ke-enne, ke-ennehu : sanki, güya. ko-'l-evvel : evvelki gibi. ke-mâ-fi-s-sâbık : eskiden olduğu gibi. ke-zâlik : yine böyle, yine öylece.

i. [ar. kâf. is.] Türkçe elif-bânın yirmi beşinci harfi olup, asıl elif-bânın sırası olan ebced tertibinde on birinci harf olmakla, rakam gibi isti’mâlinde 20 itibâr olunur. Şekl-i İbrânîsi (כ) olup, şekl-i Süryânî’si (ܟܟ) olup, ikisinin de sûret-i Arabiyyesiyle ve ale’l-husûs (ڪ kef) ile müşâbehetleri açıktır. Asıl Arabîde ince “ق kaf” gibi yani “كاسه kâse” ve “كومور kömür” kelimelerindeki gibi telaffuz olunup, lisânımızda “كاف kâf-ı Arabî” denilen bu telaffuz-ı aslîden başka üç türlü telaffuzu daha vardır: birine “كاف kâf-ı Fârisî” denir ki İranlılar tarafından ilâve olunup Türkçeye dahi kabul olunmuştur: “گلدی geldi” ve “گيردى girdi” lugatlerindeki gibi; Türkçeye mahsus olan diğer iki telaffuzundan biri “ى ye” gibi okunur: “اگر eyer = serc” ve “سويلمگه söylemeye” gibi ve “sağır كاف kâf” denilen dördüncüsü ise bizce el-yevm “ن nun” gibi okunursa da asıl telaffuzu genizden ve “نگ nuñ”a karîbdir: “دڭيز deñiz, بڭا baña, اڭ eñ “ gibi. Bir de “و vav” gibi telaffuz olunur “ك kef” vardır ki o da “گ gef” yazılır: گوگرجين güvercin gibi. Bu vechile lisânımızda bu harf hakîkatte dört veya beş harf ise de misâllerde görülen işâretleri yalnız bazı lugat ve kırâat kitaplarına mahsus olup, âdî kitaplarda tefrîk olunmayarak cümlesi bir türlü yazıldığından, arayanlara sühûlet bahş olmak üzere bu kitapta işâretlerini vaz’ etmekle beraber dördünü bir sırada îrâd ve bir bâba cem’ eyledik. Lisânımızın telaffuz-ı mahsûsuna göre ve tasvîr-i mahâric hikmetine muvâfık sûrette hurûf aranılacak olsa, (ك kâf)-ı Arabî ile “ق kaf” bir, ( گkâf)-ı Fârisî ile “غ gayn” yine bir harfle yazılıp, “گ gef” yerine de “ى ye” ve “و vav” yazılmak iktizâ edeceğinden, yalnız “ڭ gef” yani sağır kâf için bir harf-i mahsûsa ihtiyaç vardır; zîrâ bunu “ن nun” ile yazmak lisânın asıl ve iştikâkını bozmak demektir. — Türkiyyü’l-asl kelimelerin sonunda bulunan sâkin kâf-ı Arabî tahrîk olununca kâf-ı Fârisîye ve daha doğrusu (گ gef)’e tahvîl olunur: يمك yemek, يمگه yemeğe, يمگی yemeği, يمگك yemeğin; گومروك gümrük, گومروگه gümrüğe, گومروگی gümrüğü.