اَلْقَدَمُ [el-kadem] (fethateynle) ve اَلْقُدْمَةُ [el-kudmet] (غُرْفَةٌ [gurfet] vezninde) ve اَلْقِدَمُ [el-kidem] (عِنَبٌ ['ineb] vezninde) Sâbıka fi’l-emr ma’nâsınadır ki bir husûsta sâ’irleri sebk ve takaddümlük eser ve hâletinden 'ibârettir; yukâlu: لَهُ قَدَمٌ وَقُدْمَةٌ وَقِدَمٌ فِي هَذِهِ الْخِدْمَةِ أَيْ سَابِقَةٌ Ve قَدَمٌ [kadem] (fethateynle) Hayr ve birr ve hasene cihetinde derece ve mertebe sâhibi adama denir; mü’ennesi قَدَمَةٌ [kademet]tir; yukâlu: هُوَ قَدَمٌ فِي الْخَيْرِ أَيْ لَهُ مَرْتَبَةٌ فِيهِ Ve ayağa denir, رِجْلٌ [ricl] ma’nâsına. Ve قَدَمٌ [kadem] lafzı mü’ennestir; Cevherî’nin tezkîr ile وَاحِدُ الْأَقْدَامِ ta’bîri sehvdir, savâb olan وَاحِدَةُ الْأَقْدَامِ olmaktır hâ’yla; cem’i أَقْدَامٌ [akdâm] gelir. Şârih der ki 'uzv te’vîliyle tezkîri câ’izdir.

قُدَمُ [kudem] (زُفَرُ [zufer] vezninde) Yemen’de bir küçük kabîle adıdır. Ve bir mevzi’ ismidir; ondan a’lâ bezler çıkar, ثِيَابٌ قُدَمِيَّةٌ ona mensûbdur.

i. Maden tünbelek.

اَلْقَدْمُ [el-kadm] (هَدْمٌ [hedm] vezninde) ve اَلْقُدُومُ [el-kudûm] (قُعُودٌ [ku’ûd] vezninde) Takaddüm eylemek ma’nâsınadır ki bir kimsenin önüne geçmekten 'ibârettir; yukâlu: قَدَمَ الْقَوْمَ قَدْمًا وَقُدُومًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ إِذَا تَقَدَّمَهُمْ Ve قَدْمٌ [kadm] Dilîrlik ve cür’et eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: قَدَمَ فُلَانٌ وَقَدِمَ قَدْمًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ وَالرَّابِعِ بِمَعْنَى أَقْدَمَ

اَلْقَدَمُ [el-kadem] (fethateynle) ve اَلْقُدْمَةُ [el-kudmet] (غُرْفَةٌ [gurfet] vezninde) ve اَلْقِدَمُ [el-kidem] (عِنَبٌ ['ineb] vezninde) Sâbıka fi’l-emr ma’nâsınadır ki bir husûsta sâ’irleri sebk ve takaddümlük eser ve hâletinden 'ibârettir; yukâlu: لَهُ قَدَمٌ وَقُدْمَةٌ وَقِدَمٌ فِي هَذِهِ الْخِدْمَةِ أَيْ سَابِقَةٌ Ve قَدَمٌ [kadem] (fethateynle) Hayr ve birr ve hasene cihetinde derece ve mertebe sâhibi adama denir; mü’ennesi قَدَمَةٌ [kademet]tir; yukâlu: هُوَ قَدَمٌ فِي الْخَيْرِ أَيْ لَهُ مَرْتَبَةٌ فِيهِ Ve ayağa denir, رِجْلٌ [ricl] ma’nâsına. Ve قَدَمٌ [kadem] lafzı mü’ennestir; Cevherî’nin tezkîr ile وَاحِدُ الْأَقْدَامِ ta’bîri sehvdir, savâb olan وَاحِدَةُ الْأَقْدَامِ olmaktır hâ’yla; cem’i أَقْدَامٌ [akdâm] gelir. Şârih der ki 'uzv te’vîliyle tezkîri câ’izdir.

iz. ar. 1. Eskilik, eski zamandan kalmış olma: bu şehrin kıdemi. 2. Diğerinden daha eski olma, zamanca ileri bulunma, bir rütbe ve memuriyyet vesâireye diğerlerinden evvel nâil olmuş bulunma: terfî husûsunda yalnız ehliyet ve dirâyete bakılmayıp kıdeme de riâyet olunur; o adamın kıdemi vardır; kıdemce cümlemizden ileridir. 3. Kadîm olma, ibtidâsı olmama, kadîmlik, ezelîlik: âlemin kıdemine kâil olacak hiçbir akl-ı selîm sâhibi yoktur.

(a. i.) : 1) kadîm olma, eskilik, bir işte eskilik. 2) zamanca, me’mûriyetçe, rütbece eskilik. 3) başlangıcı olmıyacak kadar eskilik, ["kıdem", Allah’ın aslî sıfatlarındandır]

(a. c. : akdâm) : 1) ayak. (bkz. : pâ). 2) adım. (bkz. : hatve). 3) yarım arşın uzunluğunda bir ölçü. 4) uğur. Hoj-ka-dem : 1) uğurlu; 2) i. eskiden saraylarda bâzı cariyelere takılan ad. Sâbit-kadem : sebat eden, devam eden, sürekli.

iz. ar. cm: akdâm. 1. Ayak, pâ: kadem basmak. 2. Adım, hatve: kadem atmak. 3. Yarım arşınlık mesâfe ölçüsü: yirmi kadem boyu vardır; İngiliz kademi = metre sülüsü (üçte biri). 4. mc. Türkçe uğur, meymenet, yümn: kadem getirmek = uğurlu olmak; hoş geldiniz, kadem getirdiniz.

اَلْقَادِمُ [el-kâdim] İnsânın başına ıtlâk olunur ki a’zânın mukaddemidir; cem’i قَوَادِمُ [kavâdim]dir. Ve ineğin ve nâkanın göbekten tarafa olan iki ön memelerine قَادِمَانِ [kâdimân] ıtlâk olunur. Ve قَادِمٌ [kâdim] قُدُومٌ [kudûm]-ı âtîden ism-i fâ’ildir, seferden vatanına 'avdet edip gelen adama denir; cem’i قُدُمٌ [kudum] gelir, عُنُقٌ ['unuk] vezninde ve قُدَّامٌ [kuddâm] gelir, زُنَّارٌ [zunnâr] vezninde. Ve قَادِمُ الرَّحْلِ [kâdimu’r-rahl] semerin ön kaşına denir. Ve bir recül ismidir. Ve bir küçük dağın adıdır.