اَلْفِرَاشُ [el-firâş] (fâ’nın kesriyle) Döşek.

اَلْفُرُشُ [el-furuş] (zammeteynle) Cem’i. Ve gâh olur ‘avrete dahi فِرَاشٌ [firâş] derler kinâyeten. Ve فِرَاشٌ [firâş] Döşemek ma’nâsına da gelir; yukâlu: فَرَشْتُ الشَّيْءَ أَفْرُشُهُ فِرَاشًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ إِذَا أَبْسَطْتَهُ Ve vâsi’ kılmağa dahi derler; yukâlu: فَرَشَهُ أَمْرُهُ إِذَا أَوْسَعَهُ إِيَّاهُ

اَلْفَرَاشُ [el-ferâş] (سَحَابٌ [sehâb] vezninde) Şol balçığa ıtlâk olunur ki su çekildikten sonra yer üzere kuruyup kalmış ola. Ve فَرَاشُ النَّبِيذِ [ferâşu’n-nebîz] Üzerinde kalan kabarcıklara ıtlâk olunur; yukâlu: مَا أَلْطَفَ فَرَاشَ النَّبِيذِ وَهُوَ الْحَبَبُ الَّذي يَبْقَى عَلَيْهِ Ve فَرَاشَانِ [ferâşân] (tesniye bünyesiyle) Lisânın altında olan iki siyâh damara ıtlâk olunur ki dil altı olanlar onlardan fasd ederler. Ve at uyanında vâki’ iki demire ıtlâk olunur ki uyanın iki taraflı عِذَارٌ ['izâr]ları onlara bend olunur.

اَلْفَرَاشُ [el-ferâş] (fâ’nın fethiyle) فَرَاشَةٌ [ferâşet]in cem’i, pervâneler ma’nâsına. Ve فَرَاشُ نَبِيذٍ [ferâşu nebîz] Şol dânedir ki şarâbın üzerinde olur. Ve ter dânesine dahi derler, katre-i 'arak ma’nâsına. Ve فَرَاشٌ [ferâş] Şol balçığa da derler ki su çekildikten sonra yer üzerinde kuruyup kalmış ola.

s. (n. u. فراشە) 1. Moths that fly into candles. 2. Splinters of bone. 3. Pins or catches to hold bolts in any position.

iz. ar. 1. Döşek, yatak. اسیر فراش esîr-i firâş = yatağa yatacak, kalkamayacak kadar hasta. 2. Oturmak için yere serilen şey, yaygı.

i. Ba: فاراش farâş.

(a. i. ferş’den.) : 1) döşeyen, döşemeci. 2) hizmetçi. 3) Kâbeyi süpüren.

iz. ar.[ferş’den imb.] 1. Yatakları yapan ve kilim ve mak‘ad vesâireyi döşeten adam, hizmetçi. 2. Süpürücü, emâkin-i mukaddeseyi süpürüp temizlemeye ve bekleyip muhâfaza etmeye memur adam.

s. (pl. فراشە فرش،) Anything spread out as furniture of a room or tent; as, a mat, carpet, cushion, etc.; especially, a bed, a couch.