iz. ar. taraf, cihet, sû: filânın savb-ı vâlâlarına; savb-ı âlîlerine îsâl olunmuştur.

i. Soy ismine ittibâan kullanılır: soy sop = nesil ve neseb, akraba ve taallukât.

اَلصَّوْبُ [es-savb] (أَوْبٌ [evb] vezninde) Dökülmek, إِنْصِبَابٌ [insibâb] ma’nâsınadır; yukâlu: صَابَ الْمَطَرُ يَصُوبُ صَوْبًا إِذَا انْصَبَّ Ve صَبِيبٌ [sabîb] ma’nâsınadır ki yağmurlu buluta ve şiddetle dökülen yağmura denir, tesmiye-bi’l-masdârdır; yukâlu: سَقَاهُمْ صَوْبُ السَّمَاءِ وَصَيْبُهَا Ve doğruluk ve dürüstlük ma’nâsınadır ki hata’ mukâbilidir, savâb gibi; tekûlu: دَعْنِي وَعَلَيَّ خَطَائِي وَصَوْبِي Ya’nî “Beni boşla, hatâ ve savâb kendimindir, eseri bana mürettebdir.” Ve bir nesneye hakkı üzere doğruluğuna varıp erişmek ma’nâsınadır; yukâlu: صَابَ السَّهْمُ نَحْوَ الرَّمِيَّةِ صَوْبًا إِذَا قَصَدَهَا وَلَمْ يَجُرْ Ve havâdan yâhûd bir yüksek mahalden aşağıya doğru akıp inmek ma’nâsınadır; yukâlu: صَابَ الشَّيْءُ إِذَا جَاءَ مِنْ عَلٍ Ve صَوْبٌ [Savb] Bir recül adıdır ki أَبُو قَبِيلَةٍ [ebû kabîlet]tir. Ve sıvık nesneyi döküp akıtmak, irâka ma’nâsınadır; yukâlu: صَابَ الْمَاءَ وَنَحْوَهُ أَيْ أَرَاقَهُ Ve sehâb yağmur inzâl eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: صَابَتِ السَّمَاءُ الْأَرْضَ أَيْ جَادَتْهَا بِالْمَطَرِ

s. 1. A direction, quarter. 2. A course, especially, the right course.

اَلصَّوْبُ [es-savb] (sâd’ın fethiyle) Yağmurun gökten nâzil olması. Ve صَوْبٌ [savb] İsâbet ma’nâsına da gelir; yukâlu: دَعْنِي وَعَلَيَّ خَطَإِي وَصَوْبِي Ya’nî savâb ve hatâ kendimindir. Ve صَوْبٌ [savb] Masdardır, nüzûl ma’nâsına; yukâlu: صَابَ يَصُوبُ مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ إِذَا نَزَلَ Ve صَابَهُ الْمَطَرُ dahi derler, kaçan yağmura ıslansa.