(f. i.) : 1) sünbül. 2) güzellerin saçı.

i. fa. Soğandan hâsıl olan maruf çiçek ki envâı olur. —zülf-i hûbândan da kinâye olur.

سُنْبُلَانُ [Sunbulân] (عُنْفُوَانٌ ['unfuvân] vezninde) ve سُنْبُلُ [Sunbul] (قُنْفُذٌ [kunfuz] vezninde) Rûm diyârında iki beldedir ki mâ-beynleri yirmi fersah mesâfedir. Ve سُنْبُلٌ [Sunbul] Esâmîdendir: Sunbul b. 'Alî eş-Şâmî muhaddistir. Ve سُنْبُلٌ [sunbul] Bu ismle ma’rûf hoş-bû şükûfe ismidir ki سُنْبُلُ الْعَصَافِيرِ [sunbulu’l-‘asâfîr] dahi derler. Envâ’-ı 'adîdesi vardır, bihteri Sûrî kısmıdır ve ez’afı sünbül-i Hindîdir; müfettih ve riyâhı muhallil ve dimâgı ve kebid ve tıhâl ve külâ ve em’âyı mukavvî ve bevli müdirr ve rahimden cereyân eden dem-i müfriti imsâk bâbında pek mü’essirdir. Sünbül-i rûmî dedikleri نَارِدِينُ [nâridîn]dir ki sarı olur, ondan bir nev’ine Taliyan sünbülü derler ve bir nev’ine Alaman sünbülü ve sultânî sünbül ta’bîr ederler.

vulg. sümbül, zümbül, s. 1. The hyacinth, hyacinthus orientalis. 2. The curly locks and ringlets of a pretty boy or girl. 3. A name of men, especially of negro slaves.

s. pl. (n. u. سنبلە) Ears of grain; spikes of flowers, etc.