اَلسَّقَطُ [es-sekat] (fethateynle) Metâ’ın yaramazıdır. Ve سَقَطٌ [sekat] Kitâbda ve hisâbda galat etmeğe dahi derler; tekûlu: أَسْقَطَ فِي كَلَامِهِ وَتَكَلَّمَ بِكَلَامٍ فَمَا سَقَطَ بِحَرْفٍ وَمَا أَسْقَطَ حَرْفًا Ya’kûb eyitti: Mezbûrun isti’mâli دَخَلْتُ بِهِ وَأَدْخَلْتُهُ ve خَرَجْتُ بِهِ وَأَخْرَجْتُهُ ve عَلَوْتُ بِهِ وَأَعْلَيْتُهُ gibidir.

اَلسِّقْطُ [es-sikt] (sîn’in kesriyle ve kâf’ın sükûnuyla) Şol veleddir ki müddet-i vilâdet tamâm olmadan düşe. Ve سِقْطُ الرَّمْلِ [siktu’r-reml] Kumun nihâyet bulduğu yer, munkata’u’r-reml ma’nâsına. Bunun ikisinde dahi üç lügat vardır, biri سِقْطٌ [sikt] kesr-i sîn’le nitekim mürûr etti ve biri dahi zammıyla ve biri dahi fethiyle. Ve سِقْطُ النَّارِ [siktu’n-nâr] Şol şerârdır ki çakmak çakarken zâhir olur. Bunda üç lügat vardır, kesr ve zamm ve feth, nitekim mürûr etti. Ve Ferrâ eyitti: سِقْطُ النَّارِ mü’ennes ve müzekker olur. Ve سِقْطُ السَّحَابِ [siktu’s-sehâb] Şol bulut ucudur ki yere değmiş gibi görüne nâhiye-i ufkta.

اَلشَّكْوُ [eş-şekv] (şîn’in fethiyle) ve اَلشَّكْوَى [eş-şekvâ] (حَلْوَى [halvâ] vezninde) ve اَلشَّكْوَاءُ [eş-şekvâ’] (medd ile) ve اَلشَّكَاةُ [eş-şekât] (حَصَاةٌ [hasât] vezninde) ve اَلشَّكَاءُ [eş-şekâ’] (عَطَاءٌ [‘atâ’] vezninde) Hastalığa denir, مَرَضٌ [marad] ma’nâsına. Ve شَكْوٌ [şekv] ve شَكَاةٌ [şekât] ve شَكْوَى [şekvâ] Masdar olur, bir adamı maraz derd-nâk eylemek ma’nâsına; yukâlu: شَكَاهُ الْمَرَضُ شَكْوًا وَشَكَاةً وَشَكْوَى

(from the foregoing), a. 1. Unsound, defective. 2. Broken, cracked, damaged. 3. Invalid, disabled, maimed, blind, etc. 4. Dangerous.

اَلسِّقْطُ [es-sikt] (sîn’in kesriyle) Çadırın ve alaçuğun bir nâhiyesine ıtlâk olunur; yukâlu: قَعَدَ عَلَى سِقْطِ الْخِبَاءِ أَيْ نَاحِيَتِهِ Ve kuşun kanadına ıtlâk olunur; yukâlu: خَفَقَ الطَّائِرُ بِسِقْطَيْهِ أَيْ بِجَنَاحَيْهِ Ve سِقْطُ السَّحَابِ [siktu’s-sehâb] Bulutun uçlarına ve eteklerine ıtlâk olunur ki ufktan sarkıp yere düşmüş gibi görünür; yukâlu: أَرْخَتِ السَّحَابَةُ سِقْطَهَا أَيْ طَرْفَهَا يَعْنِي هَيْدَبَهَا وَذَيْلَهَا

iz. ar. tıb. Nâ-tamâm veya tamam olarak vâlidesinin rahminden ölü düşen çocuk .

(a. i.) : hek. düşük, ölü düşen çocuk.

(a. s.) : 1) bir şeyin düşük ve işe yaramaz kısmı. 2) fena ve faydasız şey. 3) yanlış. 4) bir tarafı hasta veya eksik olan. (bkz : alil). 5) bozuk, yanlış.

iz. ar. cm: eskât. 1. Bir şeyin düşük ve işe yaramaz kısmı. 2. Kötü ve faydasız şey. 3. Yanlış, hata, noksan, sehv: bu ibârede, bu hesapta sakat vardır. ≡ sıf. tr. 1. A‘zâ-yı bedeninden biri nâkıs ve maʻlûl olan, alîl: sakat bir adam; elinden, ayağından, gözünden sakattır. 2. Nâkıs ve alîl (uzuv): bu adamın eli, ayağı, gözü sakattır; kılıçla vurup elini sakat ettiler. 3. Hatalı, nakıs, doğru olmayan, yanlış: bu söz sakattır, sakat iş işleme.

s. 1. Crumbs, broken fragments that fall off. 2. Rubbish, articles of no value. 3. The rabble. 4. The offal of slaughtered beasts. 5. A mistake, a blunder. 6. A fault; a vice; an injury.