(a. s.) : 1) bir şeyin düşük ve işe yaramaz kısmı. 2) fena ve faydasız şey. 3) yanlış. 4) bir tarafı hasta veya eksik olan. (bkz : alil). 5) bozuk, yanlış.

(a. i.) : hek. düşük, ölü düşen çocuk.

iz. ar. cm: eskât. 1. Bir şeyin düşük ve işe yaramaz kısmı. 2. Kötü ve faydasız şey. 3. Yanlış, hata, noksan, sehv: bu ibârede, bu hesapta sakat vardır. ≡ sıf. tr. 1. A‘zâ-yı bedeninden biri nâkıs ve maʻlûl olan, alîl: sakat bir adam; elinden, ayağından, gözünden sakattır. 2. Nâkıs ve alîl (uzuv): bu adamın eli, ayağı, gözü sakattır; kılıçla vurup elini sakat ettiler. 3. Hatalı, nakıs, doğru olmayan, yanlış: bu söz sakattır, sakat iş işleme.

iz. ar. tıb. Nâ-tamâm veya tamam olarak vâlidesinin rahminden ölü düşen çocuk .

اَلشَّكْوُ [eş-şekv] (şîn’in fethiyle) ve اَلشَّكْوَى [eş-şekvâ] (حَلْوَى [halvâ] vezninde) ve اَلشَّكْوَاءُ [eş-şekvâ’] (medd ile) ve اَلشَّكَاةُ [eş-şekât] (حَصَاةٌ [hasât] vezninde) ve اَلشَّكَاءُ [eş-şekâ’] (عَطَاءٌ [‘atâ’] vezninde) Hastalığa denir, مَرَضٌ [marad] ma’nâsına. Ve شَكْوٌ [şekv] ve شَكَاةٌ [şekât] ve شَكْوَى [şekvâ] Masdar olur, bir adamı maraz derd-nâk eylemek ma’nâsına; yukâlu: شَكَاهُ الْمَرَضُ شَكْوًا وَشَكَاةً وَشَكْوَى

اَلسِّقْطُ [es-sikt] (sîn’in kesriyle) Çadırın ve alaçuğun bir nâhiyesine ıtlâk olunur; yukâlu: قَعَدَ عَلَى سِقْطِ الْخِبَاءِ أَيْ نَاحِيَتِهِ Ve kuşun kanadına ıtlâk olunur; yukâlu: خَفَقَ الطَّائِرُ بِسِقْطَيْهِ أَيْ بِجَنَاحَيْهِ Ve سِقْطُ السَّحَابِ [siktu’s-sehâb] Bulutun uçlarına ve eteklerine ıtlâk olunur ki ufktan sarkıp yere düşmüş gibi görünür; yukâlu: أَرْخَتِ السَّحَابَةُ سِقْطَهَا أَيْ طَرْفَهَا يَعْنِي هَيْدَبَهَا وَذَيْلَهَا

s. 1. Crumbs, broken fragments that fall off. 2. Rubbish, articles of no value. 3. The rabble. 4. The offal of slaughtered beasts. 5. A mistake, a blunder. 6. A fault; a vice; an injury.

(from the foregoing), a. 1. Unsound, defective. 2. Broken, cracked, damaged. 3. Invalid, disabled, maimed, blind, etc. 4. Dangerous.

اَلسَّقَطُ [es-sekat] (fethateynle) Metâ’ın yaramazıdır. Ve سَقَطٌ [sekat] Kitâbda ve hisâbda galat etmeğe dahi derler; tekûlu: أَسْقَطَ فِي كَلَامِهِ وَتَكَلَّمَ بِكَلَامٍ فَمَا سَقَطَ بِحَرْفٍ وَمَا أَسْقَطَ حَرْفًا Ya’kûb eyitti: Mezbûrun isti’mâli دَخَلْتُ بِهِ وَأَدْخَلْتُهُ ve خَرَجْتُ بِهِ وَأَخْرَجْتُهُ ve عَلَوْتُ بِهِ وَأَعْلَيْتُهُ gibidir.