s. (pl. اسفار) A book, writing; any one of the five books of the Pentateuch.

s. pl. of سفرە, q. v.

اَلشُّفْرُ [eş-şufr] (şîn’in zammı ve fâ’nın sükûnuyla) Göz kapağında kirpik biten yerin köküne denir ki kirpik biten yer olacaktır; şîn’in fethiyle de câ’izdir ve lafz-ı mezkûr müzekkerdir. Ve her şey’in nâhiyesine denir ki asl ma’nâ-yı mevzû’dur. Ve fercin kenârına denir. Ve شُفْرٌ [şufr] Ehad ve ferd ma’nâsınadır ki kimse demektir, ke-mâ se-yuzkeru. Ve derenin ve çayın yukarı cânibinden kenârına ve nâhiyesine ıtlâk olunur.

s. (pl. اسفار) 1. Travel, a journey or voyage. 2. (canon law) A three days’ journey or more. 3. (mystics) A stage of progress of the heart to or from God. 4. A campaign; a cruise. 5. A slate of warfare. 6. A time of repetition or occurrence; an occasion.

s. pl. سفور A mark, trace, vestige.

اَلسِّفْرُ [es-sifr] (sîn’in kesriyle) Kitâb-ı kebîre denir. 'Alâ-kavlin Tevrât-ı şerîf eczâsından bir cüz’e denir. Mü’ellifin 'âdeti bir mâdde mukayyed olmayarak resm olunursa elbette evveli meftûh olur. Burada غَالِبًا بِالْكَسْرِ kaydı nâsihten sâkıttır. Ve Basâ’ir’de yalnız kitâba hasr edip hakâyık ve işkâlâtı isfâr ve beyân eylediği bâ’is-i tesmiye olmak üzere resm eylemiştir. Cem’i أَسْفَارٌ [esfâr] gelir. Ve Tevrât cüz’üne ıtlâk edenler işbu: ﴿مَثَلُ الَّذِينَ حُمِّلُوا التَّوْرَيةَ ثُمَّ لَمْ يَحْمِلُوهَا كَمَثَلِ الْحِمَارِ يَحْمِلُ أَسْفَارًا﴾ âyet-i kerimesine binâ’en ıtlâk eylediler.

iz. ar. cm: esfâr. 1. Yolculuk, seyâhat: Ankara’ya bir sefer etti; sefer-i hacc, sefer-i Hicâz. 2. Harp ve gazâya azîmet, muhârebeye gidiş: Sultân Süleyman Hân hazretleri Macaristan’a ve İran’a bizzat on bir sefer etmiştir; Tebriz seferi, Belgrat seferi; esfâr-i bahriye. 3. Muhârebe, harp, bir devletin diğer bir devletle muhârebe ve muhâsama hâlinde bulunması: Rusya seferinde, 1293 seferi. 4. as. Askerin harp hâlinde ve muhârebeye müheyyâ bulunması, mukâbili hazar: hazar ve seferde; filân devletin hazarda yüz bin ve seferde üç yüz bin askeri vardır. 5. tr: defa, kere, nevbet: bu sefer af ettim bir daha yapmayasın; kereste taşıyan arabalar günde kaç sefer ederler?

(a. i. c. : esfâr) : 1) yazılı şey; kitap, cüz; mektup. 2) tevrâtın beş kitabından her biri.

iz. ar. cm: esfâr. 1. Kitap, yazılmış şey, nâme. 2. Kitap cildi veya faslı ve ale’l-husûs Tevrat’ı tertip eden kütüb-i hamsenin beheri: esfâr-ı Tevrat.

vn. 1. A sweeping. 2. A removing. 3. A writing. 4. An acting as mediator. 5. A goiug forth to journey.