s. (pl. اركاب, pl. pl. اراكیب) The pubes.

s. pl. of ركبە, q. v.

اَلرَّكْبُ [er-rekb] (râ’nın fethi ve kâf’ın sükûnuyla) İsm-i cem’dir, hâssaten üştür-süvâr olan gürûh ve kâfileye denir ki on nefer dahi ziyâde ola; 'alâ-kavlin bu, رَاكِبٌ [râkib]in cem’idir. Ve ba’zen esb-süvârâna dahi ıtlâk olunur; 'alâ-kavlin evvele göre cem’i أَرْكُبٌ [erkub] gelir, أَفْلُسٌ [eflus] vezninde ve رُكُوبٌ [rukûb] gelir. Ve رَكْبٌ [rekb] Masdar olur, bir kimsenin dizine vurmak ma’nâsına; 'alâ-kavlin saçından tutup diziyle altına vurmak ma’nâsınadır; yukâlu: رَكَبَهُ رَكْبًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا ضَرَبَ رُكْبَتَهُ وَأَخَذَ بِشَعْرِهِ فَضَرَبَ جَبْهَتَهُ بِرُكْبَتِهِ Ve 'alâ-re’yin mutlakan diz ile vurmak ma’nâsınadır; yukâlu: رَكَبَهُ إِذَا ضَرَبَهُ بِرُكْبَتِهِ Ve رَكْبٌ [Rekb] Esâmîdendir: Rekb el-Mısrî ashâbdandır; 'alâ-kavlin tâbi’îndendir. Ve رَكْبٌ [Rekb] Eş’ariyyûndan bir kabîle pederinin ismidir.

s. pl. of راكب People riding, a company of riders.

اَلرَّكَبُ [er-rekeb] (fethateynle) Diz büyük olmak ma’nâsınadır; yukâlu: رَكِبَ الرَّجُلُ رَكَبًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا عَظُمَتْ رُكْبَتُهُ Ve رَكَبٌ [rekeb] Kasık kılına denir; 'alâ-kavlin kasık kılının bittiği yere denir. Yâhûd ‘avretin ve erkeğin ferclerine ya’nî ud yerlerine denir. Yâhûd ud yerinin taşra yüzlerine denir. Yâhûd kalçanın iç yüzüne denir ki üzerinde ud yerlerinin etleri vâki’ olur. Tesniyesinde رَكَبَانِ [rekebân] denir; 'alâ-kavlin رَكَبٌ [rekeb] nisvâna mahsûstur. Cem’i أَرْكَابٌ [erkâb] gelir, أَعْرَابٌ [a’râb] gibi ve أَرَاكِيبُ [erâkîb] gelir, أَعَارِيبُ [a’ârîb] gibi. Râgıb’ın Müfredât’ta beyânına göre رَكَبٌ [rekeb] ferc-i mer’eden kinâyedir ki مَرْكُوبٌ [merkûb] ma’nâsından olur, niteki مَطِيَّةٌ [matiyyet] ve قَعِيدَةٌ [ka’îdet] dahi ondan kinâyedir.

اَلرَّكْبُ [er-rekb] (râ’nın fethi ve kâf’ın sükûnuyla) İsm-i cem’dir, hâssaten üştür-süvâr olan gürûh ve kâfileye denir ki on nefer dahi ziyâde ola; 'alâ-kavlin bu, رَاكِبٌ [râkib]in cem’idir. Ve ba’zen esb-süvârâna dahi ıtlâk olunur; 'alâ-kavlin evvele göre cem’i أَرْكُبٌ [erkub] gelir, أَفْلُسٌ [eflus] vezninde ve رُكُوبٌ [rukûb] gelir. Ve رَكْبٌ [rekb] Masdar olur, bir kimsenin dizine vurmak ma’nâsına; 'alâ-kavlin saçından tutup diziyle altına vurmak ma’nâsınadır; yukâlu: رَكَبَهُ رَكْبًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا ضَرَبَ رُكْبَتَهُ وَأَخَذَ بِشَعْرِهِ فَضَرَبَ جَبْهَتَهُ بِرُكْبَتِهِ Ve 'alâ-re’yin mutlakan diz ile vurmak ma’nâsınadır; yukâlu: رَكَبَهُ إِذَا ضَرَبَهُ بِرُكْبَتِهِ Ve رَكْبٌ [Rekb] Esâmîdendir: Rekb el-Mısrî ashâbdandır; 'alâ-kavlin tâbi’îndendir. Ve رَكْبٌ [Rekb] Eş’ariyyûndan bir kabîle pederinin ismidir.

(a. i. rükbe’nin c.) : anat. dizler, dizkapakları. (bkz : rükebât).

(a. i. râkib’in c.) : 1) süvari takımı, atlılar alayı. 2) müz. Türk müziğinin en az altı asırlık bir mürekkep makamı olup zamanımıza kalmış numunesi yoktur. rekb-i nevruz : müz. Türk müziğinin en az altı asırlık bir mürekkep makamı olup zamanımıza kalmış numunesi yoktur.

(a. i. rikâb’ın c.) : üzengiler.

اَلرُّكَبُ [er-rukeb] (صُرَدٌ [surad] vezninde) رُكْبَةٌ [rukbet]in cem’idir ki zikr olundu. Ve Muhammed b. Mes’ûd b. Ebî Rukeb el-huşenî kibâr-ı nuhât-ı Magrib’dendir. Kezâlik oğlu Ebû zerr Mus’ab dahi kibâr-ı nuhâttandır, şârih-i Makâmât olan Şerîşî şeyhidir. Ve رُكَبٌ [Rukeb] Yemen’de bir nâhiyedir.