s. (pl. اخلاف) 1. A substitute. 2. A successor. 3. One who follows. 4. A succeeding generation. 5. A son; a descendant.

s. (pl. اخلاف) 1. A teat of a beast, or of a camel only. 2. The twelfth rib.

iz. ar. Sözde durmama, nakz: hulf-i va‘d.

s. 1. The back of any thing. 2. The space, or the direction behind a thing. 3. The time after an event. 4. A follower; a successor. 5. A succeeding generation. 6. A son. 7. Progeny, posterity. 8. A remainder. 9. The twelfth rib.

خُلَفٌ [hulef] (صُرَدٌ [surad] vezninde)

iz. ar. cm. ahlâf. 1. Sonradan gelen, birinin yerine kâim olan, selef mukâbili: selef ile halef = bir memuriyette evvel bulunmuş olan adamla badehû onun yerine nasb olunan; filân memuriyette bana halef oldu; azil olduysa da halefini bekleyecektir. 2. Zürriyet, nesil, evlâd ü ahfâd: biz o şanlı ecdâdın ahlâfı değil miyiz?

İmamın arkası, ardı. 2) s. kötü evlât.

(a. i.) : 1) art, arka.

(a. i.) : verdiği sözü tutmama, üzerinde durmama.

اَلْخُلْفُ [el-hulf] (hâ’nın zammıyla) إِخْلاَفٌ [ihlâf]tan ismdir, emr-i müstakbel husûsunda olan kizb ve dürûga denir, niteki emr-i mâzîde olana كَذِبٌ [kezib] mahsûstur. Pes خُلْفٌ [hulf] bir nesneyi söyleyip fi’le ihrâc eylememekten 'ibârettir. Ve ba’zılar 'indinde خُلْفٌ [hulf] va’deye mahsûs kizbe hâstır ki va’de vefâ eylememekten ‘ibârettir; yukâlu: مَوْعِدُهُ كُلُّهٌ خُلْفٌ أَيْ كَذِبٌ لاَ يُنْجِزِهُ Ve خُلْفٌ [hulf] خَلِيفٌ [halîf] lafzından cem’dir, cemî’-i ma’ânîsinde; ke-mâ se-yuzkeru.