s. (pl. اخلاف) 1. A teat of a beast, or of a camel only. 2. The twelfth rib.

s. 1. A lie. 2. A false promise, menace, or announcement. 3. A breach of promise. 4. Difference, dissension.

iz. ar. Sözde durmama, nakz: hulf-i va‘d.

s. (pl. اخلاف) 1. A substitute. 2. A successor. 3. One who follows. 4. A succeeding generation. 5. A son; a descendant.

خُلَفٌ [hulef] (صُرَدٌ [surad] vezninde)

iz. ar. cm. ahlâf. 1. Sonradan gelen, birinin yerine kâim olan, selef mukâbili: selef ile halef = bir memuriyette evvel bulunmuş olan adamla badehû onun yerine nasb olunan; filân memuriyette bana halef oldu; azil olduysa da halefini bekleyecektir. 2. Zürriyet, nesil, evlâd ü ahfâd: biz o şanlı ecdâdın ahlâfı değil miyiz?

İmamın arkası, ardı. 2) s. kötü evlât.

(a. i.) : 1) art, arka.

(a. i.) : verdiği sözü tutmama, üzerinde durmama.

s. 1. The back of any thing. 2. The space, or the direction behind a thing. 3. The time after an event. 4. A follower; a successor. 5. A succeeding generation. 6. A son. 7. Progeny, posterity. 8. A remainder. 9. The twelfth rib.