(a. i. c. : ahvâl) : 1) şimdiki zaman, geçmiş ve gelecek olmıyan zaman. 2) oluş, bulunuş, suret, keyfiyet, * durum.

(a. i.) : 1) soyma. 2) boşanma. 3) tahttan indirme.

(a. i. hil’at’ın c.) : hil’atler, giydirilen kaftanlar.

اَلْخُلْعُ [el-hul’] (hâ’nın zammıyla) Zevc zevcesini kendiden yâ gayrıdan bedel mukâbilinde talâk ya’nî nikâhından izâle eylemek ma’nâsınadır; خَلْعُ الثَّوْبِ ma’nâsındandır; yukâlu: خَلَعَ زَوْجَتَهُ خُلْعًا إِذَا طَلَّقَهَا بِبَدَلٍ مِنْهَا أَوْ مِنْ غَيْرِهَا

vn. 1. A taking off a garment. 2. A casting off restraint. 3. A dislocating a bone; dislocation. 4. A dismissing or deposing from office; dismissal; deposition; dethronement. 5. A formally repudiating a wife for a valuable consideration; a friendly divorce. 6. A disowning an unworthy relative.

s. pl. of خلعت, q. v.

s. Divorce by a husband of his wife at her request; or, a wife’s request for such divorce.

اَلْخَلْعُ [el-hal’] (hâ’nın fethi ve lâm’ın sükûnuyla) Bir nesneyi bir nesneden izâle etmek; yukâlu: خَلَعَ ثَوْبَهُ وَنَعْلَهُ وَقَائِدَهُ خَلْعًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ Ve sâhib-i surâhقَائِدَهُ yu bu makâmda “mûze” ile tefsîr etmiştir ve lâkin قَائِدٌ [kâ’id]in o ma’nâya gelmesi zâhir değildir. Ve ba’zı nüsah-ı Cevherî’de lafz-ı قَائِدٌ sonradan yazılmıştır, gâlibâ makâma çendân mülâyemeti olmadığı için tarh olunmuştur. Ve خَلْعٌ [hal’] خِلْعَةٌ [hil’at] giydirmeğe dahi derler; yukâlu: خَلَعَ عَلَيْهِ خِلْعَةً ve yukâlu: خُلِعَ الْوَالِي إِذَا عُزِلَ Ve خَلْعٌ [hal’] Şol ete derler ki havâyicle pişirilip dağarcığa kona. Ve ekinin başı huşûnet bağlamağa dahi derler; yukâlu: خَلَعَ السُّنْبُلُ أَيْ صَارَ لَهُ سَفًّا Ve سَفٌّ [seff] sîn-i mühmele ile ve fâ ile ekin baş bağlayıp etrâfı huşûnet üzere olmak. Ve oğlanın zekeri büyük olmak ma’nâsına da gelir; yukâlu: خَلَعَ الْغُلَامُ إِذَا كَبِرَ زُبُّهُ

اَلْخُلْعُ [el-hul’] (hâ’nın zammı ve lâm’ın sükûnuyla) Bir kimse zevcesin ibânet etmeğe derler; yukâlu: خَلَعَ امْرَأَتَهُ خُلْعًا