اَلْخَرِبُ [el-harib] ve اَلْخَرِبَةُ [el-haribet] (bi-fethi’r-râ’i ve kesri’l-hâ’i fîhimâ) Harâb olan nesne; yukâlu: مَوْضِعٌ خَرِبٌ وَدَارٌ خَرِبَةٌ

اَلْخُرْبُ [el-hurb] (hâ’nın zammı ve râ’nın sükûnuyla) Kum yığınının tarafı ve nihâyeti ve uca sünüğünün deliği, ثَقْبُ الْوَرِكِ ma’nâsına.

a. Ruined, waste.

s. pl. of خربە 1. Perforated holes. 2. Sockets of hip-joints. 3. Unsoundnesses, taints.

s. pl. of خربە Ruins, ruinous buildings.

vn. A ruining, laying waste, devastating.

اَلْخُرْبُ [el-hurb] (hâ’nın zammıyla) ve اَلْخَرَّابَةُ [el-harrâbet] (hâ’nın fethi ve zammı ve râ’nın teşdîdiyle) Bunlar da iğne yurdusuna denir ve mak’ad deliğine denir. Ve خُرْبٌ [hurb] (hâ’nın zammı ve fethiyle) Emr-i dîne müte’allik rîbe ve fesâda denir.

اَلْهُرْبُ [el-hurb] (hâ’nın zammıyla) İşkenbeyi ve bağırsakları ve böğrekleri ihâta eden yufka yağa denir ki çöz ta’bîr olunur, ثَرْبُ الْبَطْنِ [serbu’l-batn] ma’nâsına.

s. (pl. خروب) 1. A perforation, a drilled hole; as, the eye of a needle, a pin-hole, etc. 2. A resting place of a wild animal. 3. The socket of the hip-joint. 4. Unsoundness, taint. 5. A contraction of the prosodial foot mefa’ilun, into fa’ilu (فاعیل) represented by mef’ulu (مفعول).

s. 1. As خرب harb, Nos. 1. and 2. q. v. 2. The loop or handle of a water-skin borne by a beast.