اَلْخَرِبُ [el-harib] ve اَلْخَرِبَةُ [el-haribet] (bi-fethi’r-râ’i ve kesri’l-hâ’i fîhimâ) Harâb olan nesne; yukâlu: مَوْضِعٌ خَرِبٌ وَدَارٌ خَرِبَةٌ

اَلْخُرْبُ [el-hurb] (hâ’nın zammı ve râ’nın sükûnuyla) Kum yığınının tarafı ve nihâyeti ve uca sünüğünün deliği, ثَقْبُ الْوَرِكِ ma’nâsına.

s. pl. of خربە Ruins, ruinous buildings.

اَلْخَرَبُ [el-hareb] (hâ’nın ve râ’nın fethasıyla) Toy dedikleri kuşun erkeği; cem’i اَلْخِرْبَانُ [el-hirbân] hâ’nın kesri ve râ’nın sükûnuyla. Ve أَخْرَبٌ [ahreb]in masdarı dahi gelir. Ve أَخْرَبٌ [ahreb] o nesnedir ki onun yâ şıkkı yâhûd müdevver deliği ola, 'alâ-mâ merre.

s. 1. As خرب harb, Nos. 1. and 2. q. v. 2. The loop or handle of a water-skin borne by a beast.

vn. A ruining, laying waste, devastating.

اَلْخُرْبُ [el-hurb] (hâ’nın zammıyla) ve اَلْخَرَّابَةُ [el-harrâbet] (hâ’nın fethi ve zammı ve râ’nın teşdîdiyle) Bunlar da iğne yurdusuna denir ve mak’ad deliğine denir. Ve خُرْبٌ [hurb] (hâ’nın zammı ve fethiyle) Emr-i dîne müte’allik rîbe ve fesâda denir.

اَلْهُرْبُ [el-hurb] (hâ’nın zammıyla) İşkenbeyi ve bağırsakları ve böğrekleri ihâta eden yufka yağa denir ki çöz ta’bîr olunur, ثَرْبُ الْبَطْنِ [serbu’l-batn] ma’nâsına.

s. (pl. خروب) 1. A perforation, a drilled hole; as, the eye of a needle, a pin-hole, etc. 2. A resting place of a wild animal. 3. The socket of the hip-joint. 4. Unsoundness, taint. 5. A contraction of the prosodial foot mefa’ilun, into fa’ilu (فاعیل) represented by mef’ulu (مفعول).

s. pl. of خربە 1. Perforated holes. 2. Sockets of hip-joints. 3. Unsoundnesses, taints.