s. (n. u. حبە, pl.حبوب , حباب, حبان) 1. Grains, seeds, kernels, berries, or small rounded bodies resembling any of these. 2. Pimples, or any small excrescences. 3. Pills. 4. (vulg. حاپ) A pill.

s. 1. Love, affection. 2. (pl.احباب، حبان، حبوب ) A beloved one. 3. (fem. حبە) A loving friend, a lover. 4. An ear-ring formed of a single pendant. 5. (n. u. حبە) The seed of any leguminous or fragrant plant.

iz. ar. Sevgi, muhabbet; حب اهل بيت hubb-ı ehl-i beyt = âl-i Nebî muhabbeti; حب جاه hubb-ı câh = mansıp sevdâsı.

اَلْخُبُّ [el-hubb] (hâ’nın zammıyla) Ağacın soyulmuş kabuğuna denir. Ve pek çukur ve derin yere denir.

is. ar. cm. Hubûb ve bunun cem‘îsi: hubûbât. dâne: habbeyi kubbe yapmak = mübâlağa etmek: bir habbe, habbe-i vâhide = hiç. [menfî cümlelerde.]

iz. ar. [Arabîde ism-i cins olup fd: حبه habbe olur. bkz. حبه habbe.] Yuvarlak bir dâne sûretinde hazırlanıp yutulan ilaç: hap almak, hap yutmak.

(a. i.) : 1) sevgi, sevgili. 2) (c. : ahbâb) yol arkadaşı, (bkz. : hem-râh).

(a. i. c. : hubûb. c. c. : hububat) : 1) tane, tohum, çekirdek. 2) yutulacak yuvarlak ilâç, hap.

(a. i.) : sevgi.

اَلْخِبُّ [el-hibb] (hâ’nın kesriyle) Bir mevzi’ adıdır. Ve خِبٌّ [hibb] Deryâ telâ’ub edip cûş u hurûşa gelmek, هَيَجَانُ الْبَحْرِ [heyecânu’l-bahr] ma’nâsına, ke-mâ se-yuzkeru; hud’a ma’nâsından me’hûzdur. Ve hîle ve fend ve hidâ’ ve hubs ve gışş ma’nâlarınadır; tekûlu: خَبِبْتَ يَا فُلاَنُ خِبًّا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ Ve nebât boylanıp uzamak ma’nâsınadır; yukâlu: خَبَّ النَّبَاتُ خِبًّا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ اِذَا طَالَ وَارْتَفَعَ Ve buhl ve dınnet eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: خَبَّ الرَّجُلُ اِذَا مَنَعَ مَا عِنْدَهُ Ve bâdiyede bedevî nâkesliğinden nâşî âyende ve revendeye mer’î ve ma’lûm olmamak için aşağı ve çukur yere konmak ma’nâsınadır; yukâlu: خَبَّ الرَّجُلُ اِذَا نَزَلَ الْمُنْهَبِطَ مِنَ اْلأَرْضِ لِيُجْهَلَ مَوْضِعُهُ بُخْلاً Ve deryâ oynayıp cûş u hurûşa gelmek ma’nâsınadır; yukâlu: خَبَّ الْبَحْرُ اِذَا اضْطَرَبَ Mü’ellif bunu tekrâr eylemiştir, meğer evvelki ismiyyete mahmûl ola, niteki Nihâye’de رَكِبَ الْبَحْرَ فَأَخَذَهُ خِبٌّ شَدِيدٌ ‘ibâretiyle mersûmdur. İşbu خِبٌّ [hibb] ve خِبَابٌ [hibâb]-ı âtî, fırtına dediğimiz olacaktır. Ve bir kimse haddâ’ ve kallâş ve dubaracı olmak ma’nâsınadır; yukâlu: خَبَّ الرَّجُلُ اِذَا صَارَ خَدَّاعًا