vn. A being or becoming heavy; heaviness.

a. pl. of ثقیل , q. v.

اَلشِّكْلُ [eş-şikl] (şîn’in kesri ve fethiyle) Nisvânın nâz ve şîve ve 'işvesine denir; yukâlu: إِمْرَأَةٌ ذَاتُ شِكْلٍ أَيْ غُنْجٍ وَدَلٍّ وَغَزَلٍ

s. (pl. اثقال) 1. Weight. 2. A weight for weighing. 3. Gravity in physics. 4. A load, burden. 5. A treasure; or a buried treasure; or, a buried corpse. 6. A sin as a burden.

vn. A weighing in the hand, a holding up in order to judge of the weight.

اَلشِّكَالُ [eş-şikâl] (كِتَابٌ [kitâb] vezninde) Kösteğe ve pâyvende denir; cem’i شُكُلٌ [şukul]dur, كُتُبٌ [kutub] vezninde; yukâlu: شَدَّ قَوَائِمَ الدَّابَّةِ بِالشِّكَالِ أَيْ بِالْحَبْلِ الْخَاصِّ لَهَا Ve şol ipe denir ki devenin göğüs bağıyla kasık bağının aralığına çekip bend ederler, kezâlik kasık bağıyla karnı altından çekilen kolanın aralığına bağladıkları bağa denir. Ve davarın elleriyle ayakları beynine bağladıkları kısa kösteğe ve pâyvende denir. Ve at kısmının bir ayağı mutlak olarak üç ayağında olan sekile denir ve bunun 'aksine de denir; yukâlu: فَرَسٌ بِهِ شِكَالٌ أَيْ ثَلَاثُ قَوَائِمِهِ مُحَجَّلَةٌ وَالْوَاحِدَةُ مُطْلَقَةٌ وَعَكْسُهُ أَيْضًا Kâle fi’n-Nihâye: “إِنَّهُ عَلَيْهِ السَّلَامُ كَرِهَ الشِّكَالَ فِي الْخَيْلِ” Mütercim der ki Râgib, Mufredât’ta bir ayağıyla bir elinde olmağa tahsîs eylemiştir.

اَلثَّقِيلُ [es-sekîl] (أَمِيرٌ [emîr] vezninde) ve اَلثَّقَالُ [es-sekâl] (سَحَابٌ [sehâb] vezninde) ve اَلثُّقَالُ [es-sukâl] (غُرَابٌ [gurâb] vezninde) Vasflardır, ağır nesneye denir; cem’leri ثِقَالٌ [sikâl] gelir sâ’nın kesriyle ve ثُقْلٌ [sukl] gelir, zammıyla. Ve ثَقِيلٌ [sakîl] bâb-ı râbi’den dahi vasf olur, marazı ağırlaşıp müştedd olan hastaya denir, ثَاقِلٌ [sâkil] gibi, ke-mâ se-yuzkeru.

اَلشَّقْلُ [eş-şakl] (نَقْلٌ [nakl] vezninde) Cimâ’ eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: شَقَلَ الْمَرْأَةَ شَقْلًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ إِذَا جَامَعَهَا Ve altın tartmak ma’nâsınadır; yukâlu: شَقَلَ الدِّينَارَ إِذَا وَزَنَهُ

اَلثَّقَلُ [es-sekal] (fethateynle) Metâ’ ve haşem ma’nâsınadır ki zikr olundu. Ve ثَقَلٌ [sekal] Masdar olur, hasta ağırlaşmak ma’nâsına; yukâlu: ثَقِلَ الْمَرِيضُ ثَقَلًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا اشْتَدَّ مَرَضُهُ

s. (dual ثقلان pl. اثقال) 1. A traveller’s baggage, or train; including his household and retinue. 2. Tools, apparatus, requisites for work. 3. Each of the two races that inhabit the earth; i. e., mankind and the genii, or, Arabians and non-Arabians.