a. pl. of ثقیل , q. v.

اَلثَّقْلُ [es-sakl] (sâ’nın fethi ve kâf’ın sükûnuyla) Bir nesne bir nesneye ağır gelmek; yukâlu: ثَقَلَ الشَّيْءُ الشَّيْءَ فِي الْوَزْنِ يَثْقُلُهُ ثَقْلًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ Ve tartmağa dahi derler; tekûlu: ثَقَلْتُ الشَّاةَ إِذَا وَزَنْتَهَا Ve kezâlik koyunu kaldırmağa dahi derler, semizliğin ve arıklığın bilmek için; tekûlu: ثَقَلْتُ الشَّاةَ أَيْضًا وَزَنْتُهَا وَذَلِكَ إِذَا رَفَعْتَهَا لِتَنْظُرَ مَا ثِقَلُهَا مِنْ خِفَّتِهَا

vn. A weighing in the hand, a holding up in order to judge of the weight.

vn. A being or becoming heavy; heaviness.

s. (dual ثقلان pl. اثقال) 1. A traveller’s baggage, or train; including his household and retinue. 2. Tools, apparatus, requisites for work. 3. Each of the two races that inhabit the earth; i. e., mankind and the genii, or, Arabians and non-Arabians.

اَلشِّكْلُ [eş-şikl] (şîn’in kesri ve fethiyle) Nisvânın nâz ve şîve ve 'işvesine denir; yukâlu: إِمْرَأَةٌ ذَاتُ شِكْلٍ أَيْ غُنْجٍ وَدَلٍّ وَغَزَلٍ

اَلثَّقِيلُ [es-sekîl] (أَمِيرٌ [emîr] vezninde) ve اَلثَّقَالُ [es-sekâl] (سَحَابٌ [sehâb] vezninde) ve اَلثُّقَالُ [es-sukâl] (غُرَابٌ [gurâb] vezninde) Vasflardır, ağır nesneye denir; cem’leri ثِقَالٌ [sikâl] gelir sâ’nın kesriyle ve ثُقْلٌ [sukl] gelir, zammıyla. Ve ثَقِيلٌ [sakîl] bâb-ı râbi’den dahi vasf olur, marazı ağırlaşıp müştedd olan hastaya denir, ثَاقِلٌ [sâkil] gibi, ke-mâ se-yuzkeru.

اَلشَّقْلُ [eş-şakl] (نَقْلٌ [nakl] vezninde) Cimâ’ eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: شَقَلَ الْمَرْأَةَ شَقْلًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ إِذَا جَامَعَهَا Ve altın tartmak ma’nâsınadır; yukâlu: شَقَلَ الدِّينَارَ إِذَا وَزَنَهُ

اَلثَّقَلُ [es-sekal] (fethateynle) Metâ’ ve haşem ma’nâsınadır ki zikr olundu. Ve ثَقَلٌ [sekal] Masdar olur, hasta ağırlaşmak ma’nâsına; yukâlu: ثَقِلَ الْمَرِيضُ ثَقَلًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا اشْتَدَّ مَرَضُهُ

s. (pl. اثقال) 1. Weight. 2. A weight for weighing. 3. Gravity in physics. 4. A load, burden. 5. A treasure; or a buried treasure; or, a buried corpse. 6. A sin as a burden.