(a. zm.) : “erkek olan tek kişiye” : ona. Mef’ûl-ün-Meyh : ismin "-e hâli". Muzâf-ün-ileyh : isim tamlamalarında “belirten”

(a. i.) : 1) yağlı koyun kuyruğu.2) kıçı meydana getiren kaba etler, yanaklar.

terkîb-i ar. s. اليها ileyhâ. t. اليهما ileyhimâ, cm. اليهم ileyhim. [الى ilâ harf-i ceriyle zamîr-i muttasıl gâibden mürekkep bazı terkîbât-ı arabiyede bulunur] Ona, onlara, kendisine, kendilerine: مومى اليه mûmâ-ileyh, مومى اليها mûmâ-ileyhâ, مومى اليهما mûmâ-ileyhimâ, مومى اليهم mûmâ-ileyhim = kendisine, kendilerine îmâ olunan; مشار اليه müşârun-ileyh, مشار اليهما müşârun-ileyhimâ, مشار اليهم müşârun-ileyhim = kendisine, kendilerine işâret olunan; مفعول اليه mef’ûlün-ileyh = ismin “adama, deveye” gibi hâleti; مضاف اليه muzâfun-ileyh = yine ismin “adamın, devenin” gibi hâleti.

is. ar. t. ilyeteyn tş. Sağrı butu.

sıf. ar. s. Mevkûlünileyhâ. hk. Bir işe vekil tayin olunan, vekâlet etmek üzere kendisine bir iş ihâle ve tefviz olunan.

sıf. ar. s. Mûmâ-ileyhâ. t: mûmâ-ileyhimâ. cm: mûmâ-ileyhim. [mûmâ” “îmâ’dan imf.— (الى ilâ) = harf-i cer.— (ه he) = zamîr-i gâib] îmâ ve işâret olunan, zikri geçen, mezkûr: memur-ı mûmâ-ileyh; memurîn-i mûmâ-ileyhim; mûmâ-ileyhimânın ifâdâtı; hâtûn-ı mûmâ-ileyhâ. [inşâ lisânında (unvanında “hazretleri” kullanılmayan) ashâb-ı rütbe ile ale’l-umûm erbâb-ı haysiyyet hakkında müsta’mel olup, “müşârun-ileyh’den dûn itibâr olunur.]

comp. of الی and To him or it. (Fem. الیها ; dual. الیهە ; pl. الیهم) .