(a. i.) : 1) bir şeyi kendi yerinden başka bir yere koyma. 2) zulüm, haksızlık, eziyet, (bkz. : sitem).

iz. ar. Haksızlık, gadr, sitem, cevr, adl mukâbili.

اَلظُّلْمُ [ez-zulm] (zâ’nın zammıyla) Bir nesneyi mahalline vaz’ eylemeyip mahall-i mahsûsunun gayrıya vaz’ eylemeğe denir ki ismdir; yukâlu: فِعْلُكَ هَذَا ظُلْمٌ أَيْ وَضْعُ الشَّيْءِ فِي غَيْرِ مَوْضِعِهِ Ve bundan masdar-ı hakîki zâ’nın fethiyledir, ke-mâ se-yuzkeru.

اَلظُّلْمُ [ez-zulm] (zâ’nın zammı ve lâm’ın sükûnuyla) Bir kimseye ta’addî etmek. Ve bunun aslı bir nesneyi mahalline vaz’ etmeyip gayrı yere vaz’ etmektir. Kâlallâhu ta’âlâ: ﴿وَلَمْ تَظْلِمْ مِنْهُ شَيْئًا﴾ (الكهف، 33) ve yukâlu: “مَنْ أَشْبَهَ أَبَاهُ فَمَا ظَلَمَ” Ve fi’l-meseli: “مَنِ اسْتَرْعَى الذِّئْبَ فَقَدْ ظَلَمَ” Ya’nî kurttan koyun gütmeği taleb 'ayn-ı zulmdur. Bu zikr olunan Cevherî rivâyetidir. Ve kâmûs’ta masdar-ı hakîkî zâ’nın fethiyledir demiştir.