(a. i. c. : ezvâk) : 1) biy. tadım. 2) tatma, tad; hoşa giden hal, haz. 3) tas. ma’nevî haz. 4) boş vakit geçirme; eğlence, eğlenti cünbüş, eğlenme. 5) güzeli çirkinden ayırdetme kabiliyeti. 6) alay etme, eğlenme, (bkz. : suhre).

iz. ar. 1. Tatma, tat, lezzet: o meyvenin zevki nasıldır? 2. Havâss-ı hamseden biri ki ağızla duyulur, kuvve-i zâika. 3. Lezzet duyma, mütelezziz olma. haz, mahzûziyyet, hoşlanma: şu bina, şu söz, şu beyt, şu yazı zevkime gitti; bunda ne zevk vardır? bunun bir zevki var mıdır? iyiyi kötüden fark ve temyîz etmek hâssa-i tabîiyyesi ve iktidârı, hüsn-i tabîat: o adamda Allah için zevk vardır. 5. Eğlence, cümbüş, tarab, keyf, safâ: sen zevkine bak; o herif zevkimizi bozdu; zevk u safâsıyla meşgul adam; zevk etmek. 6. Eğlenme, istihzâ: birini zevke almak.

s. pl. اذواق 1. The sense of taste. 2. The flavor of a thing. 3. Intellectual or spiritual discernment or appreciation of a thing. 4. (mystics) A blissful perception of God’s presence. 5. The poetic fire which gives force and beauty to literary compositions. 6. Delight, pleasure, enjoyment. 7. Voluptuousness, sensuality. 8. Fun, frolic, amusement.

aşağıbak.

اَلذَّوْقُ [ez-zevk] (zâl’ın fethi ve vâv’ın sükûnuyla) Tatmak.