(a. i.) : kovmak.

(a. i.) : kovmak.

اَلذَّبُّ [ez-zebb] (zâl’ın fethi ve bâ’nın teşdîdiyle) Def’ ve men’ eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: ذَبَّ عَنْهُ ذَبًّا إِذَا دَفَعَ عَنْهُ وَمَنَعَ Ve bir yerde karâr eylemeyip beri öte gelip gitmek ma’nâsınadır ki ذُبَابٌ [zubâb] bundan me’hûzdur; yukâlu: ذَبَّ الرَّجُلُ إِذَا اخْتَلَفَ وَلَمْ يَسْتَقِمْ فِي مَكَانٍ Ve yaz evâhirinde su gölü çekilip kurumak ma’nâsınadır; yukâlu: ذَبَّ الْغَدِيرُ إِذَا جَفَّ فِي آخِرِ الْحَرِّ Ve ذَبٌّ [zebb] ve ذَبَبٌ [zebeb] (تَعَبٌ [ta’ab] vezninde) ve ذُبُوبٌ [zubûb] (قُعُودٌ [ku’ûd] vezninde) İnsânın dudağı susuzluktan yâ gayrı 'ârızadan nâşî kuruyup tepsirmek ma’nâsınadır; yukâlu: ذَبَّتْ شَفَتُهُ ذَبًّا وَذَبَبًا وَذُبُوبًا إِذَا جَفَّتْ عَطَشًا أَوْ لِغَيْرِهِ Ve beden arıklayıp mehzûl olmak ma’nâsınadır; yukâlu: ذَبَّ جِسْمُهُ إِذَا هُزِلَ Ve nebât solmak ma’nâsınadır; yukâlu: ذَبَّ النَّبَاتُ إِذَا ذَوَى Ve nehâr münkazî olup hemân bir lem’a ve bakiyye kalmak ma’nâsına isti’mâl olunur; yukâlu: ذَبَّ النَّهَارُ إِذَا لَمْ يَبْقَ مِنْهُ إِلاَّ بَقِيَّةٌ Ve bir kimsenin benzi bozulmak ma’nâsınadır; yukâlu: ذَبَّ فُلاَنٌ إِذَا شَحَبَ لَوْنُهُ Ve ذَبٌّ [zebb] Yaban öküzüne denir, ثَوْرٌ وَحْشِيٌّ [sevr vahşiyy] ma’nâsına. Ve ona ذَبُّ الرِّيَادِ [zebbu’r-riyâd] dahi derler, bir yerde istikrâr eylemeyip beri öte çok gelip gittiğinden nâşî. Ve رِيَادٌ [riyâd] (كِتَابٌ [kitâb] vezninde) رَوْدٌ [revd] ma’nâsınadır ki beri öte gidip gelmeğe denir. Ve ذَبٌّ [zebb] dahi o ma’nâya olmakla izâfeti mübâlagaya mahmûl vasf bi’l-masdardır. Ve ذَبُّ الرِّيَادِ [zebbu’r-riyâd] Nisvân züvvârı olan zen-dosta ıtlâk olunur; yukâlu: رَجُلٌ ذَبُّ الرِّيَادِ أَيْ زَوَّارٌ لِلنِّسَاءِ

vn. A driving away, repelling or expelling; especially, a resenting insult or injury.

اَلذَّبُّ [ez-zebb] (zâl’ın fethiyle) Men’ ve def’ etmek; yukâlu: ذَبَبْتُ عَنْهُ ذَبًّا Ve yaban sığırına dahi ذَبٌّ [zebb] derler. Ve ذَبُّ الرِّيَادِ [zebbu’r-riyâdi] dahi derler, çok gidip geldiğinden ötürü ki رِيَادٌ [riyâd] رَوْدٌ [revd]dendir gidip gelmek ma’nâsına. Ve dudak tepsirmek; yukâlu: ذَبَّتْ شَفَتُهُ أَيْ ذَبُلَتْ مِنَ الْعَطَشِ Ve arıklamak; yukâlu: ذَبَّ جِسْمُهُ أَيْ هُزِلَ Ve ot solmak; yukâlu: ذَبَّ النَّبْتُ أَيْ ذَوَى ve اَلْكُلُّ مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ