sıf. [يقين yakîn yazmamalı ve ar. “يقين yakîn” ile iltibâs ettirmemeli.] 1. Uzak olmayan, karîb, nezdîk: yakın yer; mektep evimize yakındır. 2. Karâbeti ziyâde olan: yakın akraba; vâlidesi tarafından bize pek yakındır. 3. Çok benzeyen, takarrüb eden: sarıya yakın bir renk. 4. Vâsıl, ve bâliğ olmasına az bir şey kalmış olan, karîb: sinni elliye yakındır; o tâcirin serveti bir milyona yakındır. 5. Vukuu karîb olan, zamânen takarrüb etmiş olan, karîbü’l-vuku: akşam yakındır; memurîne azîmetimiz yakındır. || ≡ hr. Karîb mahalde, uzak olmayarak: yakın oturuyor; yakın gel.