iz. ar. cm: yevâkit. Zî-kıymet ahcârdan pek makbûl olan maruf taş; احمر ياقوت yâkût-ı ahmer, رمانى ياقوت yâkût-ı rümmânî, ياقوت قزيل kızıl yâkut = bu taşın en maruf ve makbûl olan kırmızısı: اصفر ياقوت yâkût-ı asfar = topaç; كبود ياقوت yâkût-ı kebûd = sagîr.

اَلْيَاقُوتُ [el-yâkût] Aksâm-ı cevâhirden cevher-i ma’rûf ismidir ve bu, Fârisîden mu’arrebdir. Asnâf-ı kesîresi vardır, أَحْمَرُ رُمَّانِيٌّ kısmı cümleden ecved ve a’lâdır. Şürbü vesvese ve hafakân ve za’f-ı kalbe nâfi’ ve ta’lîki cümûd-ı deme mâni’dir.

اَلْيَاقُوتُ [el-yâkût] Cevâhirden bir ma’rûf taştır, Fârisîdir, mu’arrebdir, فَاعُولٌ [fâ’ûl] vezni üzeredir.