(a. i. c. : vilâyât) : 1) bir şeyi kudretle elde etme. 2) birine kefil olma. 3) dostluk, muhabbet, 4) il.

is. ar. cm: vilâyet. [vavın harekesi için madde-i ânifeye ba. ] 1. Vâlilik bir devletin en büyük taksîmâtından birinin idâresine memur zâtın sıfat-ı resmiyesi ve vazifesi: kıdemli mutasarrıf olduğu için vilâyete terfiini bekliyor. Makâm-ı vilâyet. 2. Bir vâlînin taht-ı idâresinde bulunan memleket ki bir devletin en büyük taksîmâtındandır, eyâlet: Hüdâvendigâr, Aydın vilâyeti: Anadolu vilâyeti. 3. tr. Memleket, hıtta, buk’a, diyâr: Horasan, Bengale vilâyeti. 4. av. Vatan, memleket: vilâyetten mektup almış: vilâyetine gidecek.

اَلْوِلَايَةُ [el-vilâyet] (vâv’ın kesriyle) ve اَلْوَلَايَةُ [el-velâyet] (vâv’ın fethiyle) Bir nesneye kudret cihetiyle bi-re’sihi zâbıt ve mutasarrıf olmak ma’nâsınadır ki hudâvendigâr olmak ta’bîr olunur; yukâlu: وَلِيَ الشَّيْءَ وَعَلَيْهِ وِلَايَةً وَوَلَايَةً مِنَ الْبَابِ السَّادِسِ إِذَا مَلَّكَ أَمْرَهُ Ve 'inde’l-ba’z vâv’ın fethiyle masdardır zikr olunan وَلِيٌّ [veliyy] mâddelerinden ki dost ve sadîk olmak ve bir adama mu’în ve nasîr olmak ma’nâsınadır. Ve vâv’ın kesriyle خُطَّةٌ [huttat] ma’nâsınadır ki vâlînin taht-ı tevliyetinde olan arz-ı mu’ayyeneden 'ibârettir;ıstılâhımızda dahi vilâyet ve eyâlet ta’bîr olunur, kezâlik beylik ve hâkimlik ve pâdişâhlık ma’nâlarınadır; fe-yukâlu: وَلِيَهُ وَلَايَةً بِالْفَتْحِ إِذَا أَحَبَّهُ وَوَلِيَهُ وَعَلَيْهِ إِذَا نَصَرَهُ وَيُقَالُ تَحْتَ يَدِهِ وِلَايَةٌ بِالْكَسْرِ أَيْ خُطَّةٌ وَوَلِيَ الْبَلَدَ إِذَا كَانَ أَمِيرًا أَوْ سُلْطَانًا فَهُوَ وَالِي الْبَلَدِ وَيُقَالُ الْقَوْمُ عَلَى وَلَايَةٍ وَاحِدَةٍ بِالْفَتْحِ وَالْكَسْرِ أَيْ يَدٍ وَاحِدَةٍ Ya’nî birbirine 'avn ve nusretle yek-cihetlerdir. Şârih der ki Sîbeveyhi dedi ki وَلَايَةٌ fethle masdardır, emîr ve vâlî olmak ma’nâsına ve kesr ile ismdir beylik ve hâkimlik ve pâdişâhlık ma’nâsınadır,إِمَارَةٌ [imâret] ve نِقَابَةٌ [nikâbet] gibi.

s. 1. Sovereignty. 2. Rule. 3. A country under one government, a principality or province; especially, T., a province under a governor-general. 4. T. (vulg. vilâ’at) One’s native country; one’s native place. 5. Close connexion; proximity; contiguity; relationship. 6. Guardianship; trusteeship; stewardship. 7. Wardship. 8. The quality of an emancipator or of one emancipated. 9. The quality of one who leads or of a follower of such a leader. 10. Friendship. 11. Alliance. 12. Spiritual nearness to God, with all the qualities of a saint.