(a. i. c. : evzân) : 1) tartma, tartılma; tartı. 2) ağırlık.

iz.ar. cm: evzân. 1. Tartı, tartma: vezn etmek = tartmak. 2. Ağırlık, sıklet: bu taşın vezni nedir? 3. Şiir ve nazmın muayyen sakîl ve hafif hecelerden mürekkep ve bu hecelerin sırası bahrına göre muntazam olma: beytin vezni düşük; şiirin veznini bulmak; evzân-ı şiir.

اَلْوَزْنُ [el-vezn] (vâv’ın fethi ve zây-ı mu’cemenin sükûnuyla) ve اَلزِّنَةُ [ez-zinet] (عِدَةٌ [‘idet] vezninde) Tartmak ma’nâsınadır; yukâlu: وَزَنَهُ يَزِنُهُ وَزْنًا وَزِنَةً إِذَا رَازَ ثِقَلَهُ وَخِفَّتَهُ Ve وَزْنٌ [vezn] Bir nesneyi tartacak şey’e denir, مِثْقَالٌ [miskâl] ma’nâsınadır; cem’i أَوْزَانٌ [evzân] gelir. Ve bir adamın kaldıramayacağı hurmâ kümesine denir ki Hecer diyârı denginden nısf yâ sülüs denk mikdârı olur; cem’i وُزُونٌ [vuzûn] gelir. Ve وَزْنٌ [Vezn] Bir yıldız ismidir ki Suheyl yıldızından mukaddem tulû’ eylemekle halk onu Suheyl yıldızı zann ederler. Ve وَزْنُ الْجَبَلِ [veznu’l-cebel] ve زِنَةُ الْجَبَلِ [zinetu’l-cebel] Dağın yamacına ıtlâk olunur; yukâlu: نَزَلُوا وَزْنَ الْجَبَلِ وَزِنَتَهُ أَيْ حِذَاءَهُ Ve وَزْنٌ [Vezn] Şebîb b. Deysem nâm kimsenin feresi ismidir. Ve وَزْنٌ [vezn] Bir nesneyi oranlamak, خَرْصٌ [hars] ve tahmîn ma’nâsına müsta’meldir; yukâlu: وَزَنَ تَمْرَ النَّخْلَةِ إِذَا خَرَصَهَا وَحَزَرَهَا Ve وَزْنٌ [vezn] مَوْزُونٌ [mevzûn] yâhûd وَازِنٌ [vâzin] ma’nâsınadır ki niseb üzeredir; yukâlu: دِرْهَمٌ وَزْنٌ أَيْ مَوْزُونٌ أَوْ وَازِنٌ Ve bir nesnenin karşısına ıtlâk olunur, ke-mâ se-yecî’u. Ve ıstılâh-ı edebiyyede bahre muvâfık şi’r nazm ve taktî’ eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: وَزَنَ الشِّعْرَ إِذَا قَطَّعَهُ وَنَظَمَهُ مُوَافِقًا لِلْمِيزَانِ Ve وَزْنٌ [vezn] İnsânın 'akl ve rüşd ve endîşesine ıtlâk olunur; ve minhu yukâlu: فُلَانٌ رَاجِحُ الْوَزْنِ أَيْ كَامِلُ الْعَقْلِ وَالرَّأْيِ

vn. & s. A weighing; also, an estimating.

اَلْوَزْنُ [el-vezn] (vâv’ın fethi ve zâ’nın sükûnuyla) Tartmak.